«հայկական նեգատիվ» պիտակով գրառումները

Փաստորեն կան մարդիկ, ում քամակը մռմռումա էս երկրում տեղի ունեցող ամեն մի լավ բանից։ Հեսա, այ էս ( http://lragir.am/armsrc/society54434.html ) հոդվածագրի քամակն էլ մռմռումա ֆուտբոլի հաղթանակից։ Մռմռումա ու էտ մռմռոցից մարդն իրան պատեպատա տվել. տվելա, տվելա, տվելա … ու վիդիշ լի, իրան դուր չի էկել, թե ոնց էին տոնում հայերը հաղթանակը, նենց ինչ-որ ոչ կոշեռնի ձևերով էին տոնում էլի։ Մի քանի հիասքանչ մեջբերում անեմ.

Մի կողմից երկրպագուները տոնում էին ազգային հավաքականի կարեւոր հաղթանակը, մյուս կողմից հայաստանցիների մի զգալի մաս լկտիության խրախճանք էր բարձրացրել, օգտվելով հաղթանակից:

Երեւանյան ժամանակակից առօրյայում առանց այդ էլ հարմար տեղավորված, իրեն բավական ապահով եւ տանուտեր զգացող լկտիությունը եւ ամենաթողությունը ֆուտբոլային հաղթանակի առիթով ընդհանրապես կորցրել էր չափ ու սահման: Մինչդեռ այդպես հաղթանակը չեն տոնում, հաղթանակն այդպես հարամ են անում:

Մեր հավաքականի ֆուտբոլային հաղթանակները տոնելու մակարդակը երեւի թե պետք է առնվազն հասնի այդ հաղթանակները կերտելու, այսինքն մեր հավաքականի խաղամակարդակին:

Ֆուտբոլային հաղթանակները գալիս եւ տեւական ժամանակ մնում են այն երկրներում, որտեղ ոչ միայն թիմերն են լավ խաղում, այլ որտեղ այդ խաղին համարժեք որակով երկրպագության մշակույթ կա ձեւավորված, որովհետեւ այդ ամենը միասին են ձեւավորում հաղթանակների համար անհրաժեշտ ընդհանուր էներգետիկ դաշտը:

Մակեդոնիայի հավաքականն էլ այսօր եվրոպական ընդամենը միջին կարգի կամ նույնիսկ միջին երկրորդ կարգի թիմ է, որի հանդեպ հաղթանակն ինքնին “աշխարհով մեկ” լինելու եւ էյֆորիայից խեղդվելու հիմք կամ հիմնավոր պատճառ չէ:

Արա դե հիմա արի ու մի ասա, տո լավ է, ա՜յ աբորտի արդարացում, լու՞րջ ես ասում։ Տենց նատուռի հաղթանակն այդպես չեն տոնու՞մ։ Բա ո՞նց են տոնում, այ համբալ։ Թե՞ Հայաստանում ամեն լավ բանի համար քեզ մի երկու անգամ շինում են, դրանից ես տենց դաղված։

Պիտակներ. , , , ,

ՀԱԿ-ը մերժել է Խանամիրյանի հոգեհանգստի համար վրանները 3 ժամով հանելու առաջարկը

ՀՀ մշակույթի փոխնախարար Արթուր Պողոսյանն այսօր այցելել է Ազատության հրապարակ և «ՀՀՇ» վարչության նախագահ Արամ Մանուկյանին փոխանցել Վանուշ Խանամիրյանի մահվան կապակցությամբ ստեղծված հանձնաժողովի խնդրանքը` հոկտեմբերի 8-ին` ժամը 11:00-14:00-ը հանել ՀԱԿ շուրջօրյա հանրահավաքի համար տեղադրված վրանները` ժողովրդական արտիստ Վանուշ Խանամիրյանի քաղաքացիական հոգեհանգստի անցկացումը պատշաճ ապահովելու համար:

Ինչպես tert.am-ին տեղեկացրեց Արթուր Պողոսյանը, հանձնաժողովը որոշել էր քաղաքացիական հոգեհանգիստը կազմակերպել Ալ.Սպենդիարյանի անվան օպերային և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնի նախասրահից` հաշվի առնելով մշակութային գործիչների խնդրանքը և այն հանգամանքը, որ մարդկային մեծ հոսք է սպասվում: Արամ Մանուկյանը մշակույթի փոխնախարարին ասել է, որ ՀԱԿ-ը հարցն արդեն քննարկել է և որոշել, որ վրանները չեն հանելու:

«Նրանք նշեցին, որ լավագույն դեպքում հնարավոր է աջ և ձախ տեղաշարժել վրանները ու միջանցք բացել կամ արգելափակոցներով ուղղություն բացել դեպի «Մեղեդի» սրճարան: Ես հարցը պետք է զեկուցեմ հանձնաժողովի նախագահ, մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանին: Հնարավոր է` հրավիրվի հանձնաժողովի նիստ` քննարկելու, թե ինչպես կլուծվի հարցը»,-ասաց փոխնախարարը:
Արթուր Պողոսյանը բարոյական տեսակետից անհասկանալի որակեց ՀԱԿ-ի պատասխանը, քանի որ «Վանուշ Խանամիրյանը ողջ հանրության կողմից սիրված անձնավորություն է, ժողովրդական արտիստ, և անհրաժեշտ է նրա հոգեհանգիստը պատշաճ կազմակերպել»:

«Ես ներքին համոզմունք ունեի, որ այս ինչ-որ իմաստով ֆորս-մաժորային իրավիճակում նրանք կընդառաջեն», ” նշեց փոխնախարարը` տարակուսելի համարելով ՀԱԿ-ի արձագանքը:

Tert.am

Մեկնաբանություններ պե՞տք են, թե՞ մնամ ցենզուրայի սահմաններում։

Պիտակներ. , ,

Արա ո՜նց եմ ես ափսոսում, որ հոգեբան չեմ։ Մենակ սֆաթադաֆթարի հայկական հատվածը բոլա, որ մարդ նենց մի տաս հատ դիսերտացիա շշի։

Պիտակներ. ,

Զորահանդեսի շուրջ առաջացած անառողջ աղմուկի մասին

Չէի ուզում գրել, բայց որոշ առումներով ստիպված եմ: Որոշ մարդիկ/ուժեր ամեն լավ բանի մեջ քաքելու բնատուր ձգտում ունեն: Չեմ ուզում ենթադրել, թե այդ ձգտումը նաև ամրապնդվում է ֆինանսապես, դա էլ թող իրենց խղճին մնա: Արդեն գրել եմ, որ սպասվող զորահանդեսը շատ լավ է կազմակերպվում: Էլ փոքր մասնաբաժիններով բացվող անակնկալներ, էլ գեղեցիկ ու համաչափ քայլք, էլ հրաշալի պատվո պահակախումբ, էլ նոր տեխնիկա, էլ սեփական արտադրության զինատեսակներ, էլ հրաշալի ավիաշոու: Էլ ի՞նչ է պետք: Բայց արի ու տես, որ գտնվեցին մարդիկ, ովքեր այս ամենը չտեսան, բայց տեսան ուրիշ բաներ.

Ա. քահանաների մասնակցությունը զորահանդեսին
Բ. ռուսական բանակի զինվորների մասնակցությունը զորահանդեսին

Հղումներ չտամ էլի: Ի՞նչ ասեմ: Ախր մարդը, երբ մի բան է գրում, գոնե պիտի գրագետ լինի էլի: Ընդ որում, եթե գրողը հասարակ մահկանացու է, դա դեռ ջայնամ, եթե գրագետ չի, բայց եթե լրագրող կամ վերլուծաբան լինելու հավակնություն ունեցող մեկն է, ապա պարտավոր է լինել:

Ա. Եթե լրագրող/վերլուծաբան լինելուն հավակնող մարդը գրում է, թե «բա էտ ի՞նչ խայտառակություն է, քահանաները զորահանդեսում, չկա այդպիսի բան աշխարհում» կարգի բան, ապա ի՞նչ ասել այդ մարդուն: Նույնիսկ, եթե մարդը թեմայից անտեղյակ է եղել, տարրական պատասխանատվության նույնիսկ սաղմերի առկայության դեպքում նա պետք է փնտրեր թեմայի մասին տեղեկություններ ու այդ դեպքում միգուցե հանդիպեր «կապելլան» բառին: Հանդիպելու դեպքում էլ կիմանար, որ աշխարհի շատ, այդ թվում առաջատար բանակներում կապելլանի ինստիտուտը բանակի անբաժանելի մաս է, շատ երկրներում կապեանների համար հատուկ համազգեստ կամ գոնե տարբերանշաններ կան, որոշ տեղերում էլ կապելլաններն ունեն հատուկ առանձին աստիճաններ՝ բանակային աստիճաններին զուգահեռ: Եվ բնական է, որ որպես զինծառայողներ, կապելլանների մասնակցությունն էլ ռազմական տարբեր միջոցառումներին, այդ թվում զորահանդեսներին սպասելի է: Բայց դե մարդկանց նպատակը հո՞ վերլուծություն գրելը չի եղել: Չէ, ցեխ լցնել, առանց միջոցների մեջ ընտրություն անելու:

Բ. Ռուս զինվորների մասնակցությունը: Ասեմ, անձամբ իմ համար էլ է դա շատ տհաճ, նույնիսկ ընկերներիս սկայփով բողոքեցի: Բայց, «հյուր» վաշտերի մասնակցությունը զորահանդեսներին բավականին տարածված երևույթ է: Ֆեյսբուքում գրելիս, առանց գուգլում փնտրելու ոտքի վրա հիշեցի հետևյալ դեպքերը.
1. անցած տարի մեր զինվորները մոսկովյան զորահանդեսին
2. նույն 2010-ի մոսկովյան զորահանդեսին աշխարհի որ գյոռից ասես ու ով ասես չէր եկել
3. տաջկական վերջին զորահանդեսին պարսիկները մասնակցեցին
4. բելառուսական վերջին զորահանդեսին ռուսները Ռուսաստանից քարշ տվին բերին զինտեխնիկա
5. բելառուսներն էլ չալարեցին, գնացին հասան Վենեսուելա
6. ռուսական ինքնաթիռները մեր նախորդ զորահանդեսին

Որ փնտրեմ, հաստատ կգտնեմ նաև եվրոպական երկրներում նման օրինակներ:

Ու լավ, վերջապես, ենթադրենք, թե էս երկուսը տենց շատ վատ բաներ էին, արա, լավ, դրանից բացի, ուրիշ բան չտեսա՞ք: Ամբողջ զորահանդեսի միակ նշանակալի բանը տերտերներն ու ռուսներն էին, հա՞: Արա, դուք վաաբշե ի վիճակի՞ եք էս երկրում մի լավ բան տեսնել, ի վիճակի՞ եք լավ բանը գնահատել, ի վիճակի՞ եք «կեցցեն» բառը ասել կամ ընդհանրապես գիտե՞ք, որ հայերենում այդպիսի բառ կա:

Եթե Դուք ի վիճակի չեք, ես ի վիճակի եմ ու կասեմ. «ԿԵՑՑԵՆ կազմակերպիչները, ԿԵՑՑԵՆ մասնակիցները, ԿԵՑՑԵՆ Պաշտպանության Նախարարությունը և Պաշտպանության Նախարարը, ԿԵՑՑԵՆ բոլորը, ով այս զորահանդեսի կազմակերպման հարցում ներդրում ունեն»: Ու սա ասում եմ լրիվ անկեղծ, առանց արհեստական պաթոսի կամ եսիմ ինչի ու համոզված եմ, որ բարոյապես առողջ ցանկացած մարդ կհամաձայնվի իմ հետ:

ԹԱՐՄԱՑՈՒՄ
Իմ համար մի քիչ անսպասելի հայտնաբերեցի, որ իմ հարգանքը վայելող որոշ մարդիկ ևս վերոհիշյալ կերպ են ընկալել դեպքերը և մասնավորապես ռուսների ներկայությունը: Ու քանի որ այդ մարդկանց ամենևին չեմ համարում միայն վատը տեսնողները կամ ցեխ շպրտողները, ասեմ, որ իրենց վերաբերմունքը համարելով ծայրահեղական և ինչ-որ տեղ հասկանալով դրա պատճառները, այնուամենայնիվ այս գրառմանս կոշտ ձևակեպրումների տակ ամենևին իրենց ի նկատի չեմ ունեցել ու չունեմ, այլ բոլորովին այլ տեսակի մարդկանց: Մի խոսքով, հուսամ, որ այս թարմացման հասցեատերերը կարդալիս կկռահեն, որ խոսքն իրենց մասին է ու նաև հուսամ, որ կդադարեն գերագնահատել զորահանդեսին ռուսների մասնակցությունը:

Պիտակներ. , , ,

Չենք լռելու, չենք էլ լսելու

Աղբյուրը

“Չենք լռելու”-ի այսօրվա հայտարարության կապակցությամբ

“Չենք լռելու”-ն այսօր հերթական ֆոկուսն է արել` ինքն իր համար սենսացիա “մոգոնելով” ու էդ մոգոնածը ներկայացնելով որպես դարի հայտնագործություն: Պարզվում է` “չլռողները” նաև չեն լսում ու չէին լսել պաշտպանության նախարարին առընթեր հասարակական խորհրդի գոյության մասին ու մի հատ մեեեեծ քլնգող հայտարարություն են տարածել: Ի գիտություն ‘չլռողների” ասեմ, որ ի տարբերություն ընդամենը անիմաստ աղմուկ անող խմբերի ու խմբակների, Հասարակական խորհուրդը բավական պատկառելի ծավալով աշխատանք է կատարել և շարունակում է կատարել: Եթե ցանկություն ունեք առավել հանգամանալից ծանոթանալ` սիրով կծանոթացնենք, բայց պայմանով, որ հետո ներողություն եք խնդրելու ձեր անիմաստ օդ կրակելու համար: Եթե դուք, “չլռողներդ”, խորհրդի մասին չեք լսել, դա դեռ չի նշանակում, որ խորհուրդը, ինչպես դուք եք արտահայտվում, “անկենդան” է: Առնվազն ամոթ է պետք ունենալ` այդ կարգի բաներ պնդելու համար` առանց արված աշխատանքին ծանոթանալու: Գրում եք, թե ոչ մի տեղեկատվություն չկա ոչ հեռուստատեսությամբ, ոչ մամուլով և այլն: Եթե տեսողության ու լսողության հետ խնդիրներ ունեք` համապատասխան մասնագետների դիմեք ու մարդկանց արածը, ձեր անտեղյակության պատճառով, իր արժեզրկեք: Տասնյակ ռեպորտաժներ են եղել հեռուստատեսությամբ, տասնյակ հրապարակումներ ամենատարբեր թերթերում, կայքերում և այլն: Ու ամենակարևորը. երբ խոսում եք խորհրդի ֆինասնավորման մասին, կասե?ք թե խորհրդի անդամներից յուրաքանչյուրն ամսեկան ինչքան աշխատավարձ է ստանում: Սրիկայություններ մի արեք. խորհրդի բոլոր անդամները բացառապես հասարակական հիմունքներով են աշխատում, ի տարբերություն անհայտ ծագում, բովանդակություն ու հովանավորներ ունեցող տարատեսակ խմբակների, որոնք անհասկանալի ծագում ունեցող ֆինանսական միջոցների հաշվին զբաղված են բացառապես ապատեղեկատվություն տարածելով: Կրկնում եմ` եթե ունեք ցանկություն ծանոթանալու խորհրդի կատարած աշխատանքներին, այցելեք խորհուրդ: Բայց հետո պարտադիր ներողություն պետք է խնդրեք ամբողջ խորհրդից` այդ կառույցի անունն անհարկի շահարկելու համար:Հակառակ պարագայում, ևս մեկ անգհամ կհաստատվեն պնդումները, թե ձեր խումբն նըդամենը օդ կրակողների սադրիչների և ապատեղեկատվություն տարածողների խումբ է:

Պիտակներ. , , ,

Ոստիկանության կայքից (ի դեպ, շատ տապոռ կայքա).

2010 թ. ընթացքում Հայաստանի Հանրապետության տարածքում արձանագրվել է 1974 ճանապարհատրանսպորտային պատահար, որոնց հետեւանքով 294 մարդ զոհվել է, 2670-ը՝ ստացել մարմնական վնասվածքներ:

2009 թ. ընթացքում Հայաստանի Հանրապետության տարածքում արձանագրվել է 2002 ճանապարհատրանսպորտային պատահար, որոնց հետեւանքով 325 մարդ զոհվել է, 2753-ը՝ ստացել մարմնական վնասվածքներ:

2010 թ. ընթացքում Հայաստանի Հանրապետության տարածքում արձանագրված 1974 ճանապարհատրանսպորտային պատահարներից 206-ը տեղի է ունեցել մինչեւ 16 տարեկանների մասնակցությամբ, ինչի հետեւանքով 16 անչափահաս զոհվել է, 222-ը՝ ստացե տարբեր աստիճանի մարմնական վնասվածքներ: Նշված դեպքերից 119-ը մինչեւ 16 տարեկանների վրաերթերի դեպքեր են, ինչի հետեւանքով 11 անչափահաս զոհվել է, 10-ը՝ ստացել տարբեր աստիճանի մարմնական վնասվածքներ:

2011-ի անցած ամիսների ամփոփ տվյալներ չկան, իսկ օր առ օր հաշվելու հավես չունեմ:

Պիտակներ. ,

Քանի որ սա դրել էի, մյու կողմի տեսակետն էլ եմ դնում: Կարդալ՝ այստեղ:

Պիտակներ. ,

«Չենք լռելու»-ին եկեղեցիների հետ կապված հիստերիայից հետո շա՜տ մեղմ ասած չեմ վստահում: Բայց, մի քանի տարի առաջ ճիշտ և ճիշտ նույն ձևով երեխային կորցրեց մոտ հարազատներիցս մեկը: Ոչ միայն երեխային կորցրեց, այլև մայր դառնալու հնարավորությունից: Հարազատիս հետ կատարվածը տվյալ բժշկի կարիերայում առաջին դեպքը չէր ու ոչ մի պատասխանատվություն կատարվածի համար:

Պիտակներ. , ,

Այս թեմային փակ գրառումով մի անգամ անդրադարձել եմ, բայց երևի պետք էր բաց գրառումով: Չգիտեմ, կամռադներից մեկի գրառումը դրդեց, որ նորից գրեմ այս թեմայով, որը, ասեմ, իմ համար շատ տհաճ է: Խոսքը Ֆանարջյանի անվան ուռուցքաբանական կենտրոնի մասին է: Կենտրոնում ամեն օր կատարվողը, թող չափազանցություն չլինի, մի երկու դյուժին պոտենցիալ քրեական գործ է: Կենտրոնն ինքն իրենով մռայլ ու դեպրեսիվ տեղ է ” նույնիսկ պատերի տեսքն է արագացնում քաղցկեղի բջիջների բազմացումը, իսկ պատուհաններից բացվող տեսարանը դեպի Քանաքեռի ու Զեյթունի գերեզմանոցներ, անկասկած, հույսի լրացուցիչ լիցքեր է հաղորդում հիվանդներին: «Ե՞րբ պիտի մեռնենք, պրծնենք սրանցից» ” սա ի նկատի ունեմ «հույսի լրացուցիչ լիցքեր ասելով»: Այո, այո, ահա այս բառերը կարելի է կարդալ բազմաթիվ ու բազմաթիվ հիվանդների երեսներին ու այդ շատերին կյանքի հետ կապող միակ բանը, ըստ էության, հարազատների սերն է: Բայց այդպիսի դեպրեսիայի ու աշխարհից զզվելու պատճառը պատերը և սոսկ գերեզմանոցները չեն, դրանք երկրորդական պատճառներ են ու եթե չլինեին հիմնական պատճառները, մարդիկ պատերին բանի տեղ չէին էլ դնի, իսկ գերեզմանոցները կլինեին միայն սիրված սև հումոր: Իսկ աշխարհից զզվելու հիմնական պատճառը պրիմատներն են: Մատներս հրաժարվում են հիվանդանոցի բուժանձնակազմի վերաբերյալ տպել «մարդ» բառը. ես անկեղծորեն փորձեցի, չստացվեց, այնպես որ ստիպված եմ բավարարվել «պրիմատ» բառով: Չէ, բուժանձնակազմի մեջ, հավանաբար հանդիպում են նաև մարդիկ, համենայն դեպս մի 4-5 մարդու այնտեղ տեսել եմ, բայց այդ 4-5-ը ուղղակի աննկատելի էին այն մի քանի տասնյակի ֆոնին ում տեսա ու ում մասին լսեցի:

Տեսա այնտեղ մի կնոջ: Արդեն չեմ հիշում, թե Սյունիքի որ գյուղից էր: Ես գյուղացի տեսած մարդ եմ ու այդ կնոջը նայելն իսկ բավարար եղավ, որ իմանամ, թե ինչ պայմաններում է նա պայքարում կյանքի համար: Երևանում մնալու տեղ չունի, ստիպված է գնալ գալ, իսկ դա ծախսեր, ծախսեր, վիրահատության համար, որը պիտի անվճար արվեր պետպատվերի շրջանակներում, վճարել է մի 200-300 հզ. դրամ, գումարած անալիզներ, դեղեր, դեղեր, թերապիաներ, գումարած ամեն քայլափոխի փողի պահանջ: Մեկ օրվա մեջ հիվանդանոցում երևի մի 20-30 հոգի փող է պահանջում: Կնոջ ընտանիքն այդպիսի գումարներ ուղղակի չունի, միակ կովն են վաճառել կամ տղան է ռուսաստաններում օրը 25 ժամ գումար ու գումարի հետ հիվանդություններ վաստակում, մի քիչ էլ հարևաններն ու հարազատներն են օգնել, որ ահա գա ու ապրելու շանս ստանա: Չեմ հարցրել ոչինչ, միայն թե որտեղից է, մնացածը կարդացել եմ դեմքին:

Տեսա մի ուրիշին, ում բախտը բերել էր և 3 տարի առաջ ժամանակին էր հայտնվել հիվանդանոցում, այնքան ժամանակին, որ եթե վիրահատվեր, այլևս ոչ մի խնդիր չէր ունենա, բայց …, բայց մինչև պահանջվող գումարը հավաքել էին, ժամանակն անդառնալիորեն անցել էր, և կինն ու իր հարազատները երեք տարի շարունակ պայքարում էին մահվան ու չքավորության դեմ: Մանրամասները չեմ հարցրել, միայն այն, որ 3 տարի առաջ չկարողացան ժամանակին գումարը հավաքեն: Մնացած ամբողջը գրված էր դեմքին: Ո՞վ հաղթող դուրս եկավ այդ անհավասար պայքարում:

Մի այլ օր ուշ գնացի ու տեսա, որ հիվանդանոցում անսովոր առնետավազք էր: Պարզվեց՝ մարդ էր մահացել: Սրտի վիրահատություն տարած մեկը: Ընդամենը եկել էր անալիզներ հանձնելու: Ուղարկել էին ինչ-որ ստուգման, ինչ-որ ռենտգենոտ մի տեղ: Սրտի վիրահատություն տարածներին այդ ստուգումից առաջ պիտի ուրիշ ստուգումներ անեին, որ համոզվեին, որ անվտանգ է, չէին արել, իսկ մարդու սիրտը չէր դիմացել: «Օրներս հարամ եղավ». դժգոհ, դժգոհ շպրտեց բուժ ” ձեռքս նորից հրաժարվում է «քույր» սուրբ բառը գրել ” բուժպրիմատներից մեկը: Այո, օրները հարամ եղավ, իսկ մարդն ընդամենը եկել էր անալիզներ տալու: Տանը երևի ասել էր. «տենց մի ժամից կգամ»:

Տեսա մի ինչ-որ օրգանի աշխատակցի. մորն էր բերել: Հիվանդանոցի պայմաններին ծանոթանալուց հետո, զայրացած հանել էր վկայականը ու բոլոր հարցերն անմիջապես այլ ընթացք էին ստացել: Պրիմատները վազվում էին շուրջը, ինչպես հավատարիմ շան քոթոթներն են վազվզում իրենց կերակուր բերած տիրոջ շուրջը, լիզում էին ձեռքերը, կոշիկները ու որ պահանջեր, տարբեր բնույթի սեռական ծառայություններ էլ կմատուցեին: Իր մոր առողջության հարցերը իրավապահ մարմինների այդ աշխատակիցը, անշուշտ, լուծեց, իսկ իր ծառայողական պա՞րտքը: Վատ մարդ չէր երևում տեսքից, բայց դե … :

Ու այդպես տասնյակ-տասնյակ դեպքեր, տեսարաններ, մարդկային ողբերգություններ ու ճակատագրեր, անելանելիությունից պատին գամվածներ ու … քարացած սրտեր, զարհուրելի ու արհեստավարժ ընչաքաղցություն և բացարձակ անտարբերություն մարդկայինի որևէ բանի նկատմամբ ” ի՞նչ անտարբերություն, մարդկայինի ի սպառ բացակայություն: Ու այդ պրիմատները, հավանաբար, ունեն ընտանիքներ, գիշերները գնում ու հանգիստ քնում են, սիրում են իրենց երեխաներին ու չեն էլ մտածում, որ ամեն օր, երբ տուն իրենց զավակներին հաց են տանում, այդ հացի հետ հարյուրավոր անեծքներ են տանում: Գուցե ինչ-որ մարդկանց մոտ տողերս կարդալիս կարծիք ստեղծվի, թե գեղարվեստական չափազանցություններ են … շատ կուզեի, որ գոնե մի տառ չափազացություն լինի, բայց ցավոք ոչ: Գնացեք Ֆանարջյանի անվան ուռուցքաբանության կենտրոն ու տեսեք ամեն ինչ ինքներդ: Այնտեղ գիրք կա դրված, բաց գիրք, այդ բոլոր ողբերգություններով, տառապանքներով, ճակատագրերով, պետք ուղղակի նկատել այդ գիրքը ու կարդալ: Չէ, էս ի՞նչ եմ ասում: Աստված չանի, որ կարիք ունենաք գնալ: Առողջ եղեք դուք էլ, ձեր հարազատներն էլ:

Պիտակներ. ,