Արտահայտություններ կան, որ երբ լսում եմ, ոնց որ գլխիս կվալդով (ի դեպ, այս բառի հայերենը կա՞) տան: Դրանցից մեկը “Սփյուռքը մեր հարստությունն է” տխմարագույն արտահայտությունն է: Ասենք արտագաղթն էլ մեր հարստությունը մեծացնելու միջոց է էլի, Տիգրան Սարգսյանի ականջն էլ ստեղ կանչի: Ու ասենք, եթե ամբողջ Հայաստանով վաղը գնանք դառնանք Սփյուռք, հո չենք հարստանա, հո չենք հարստանա, էլ դու սուս: Իսկ իրականում Սփյուռքը դա մեր մեծագույն դժբախտությունն է և ոչ թե հարստությունը:
