«Բլոգ/Блог» խորագրի պահոցը

«Ելք» դաշինքի նախընտրական ծրագրի մասին

Որոշել եմ հատ-հատ կարդալ ու տպավորություններս գրել ընտրական մրցավազքի մասնակիցների նախընտրական ծրագրերի մասին։ Սկսեցի «Ելքից»։ Ում հետաքրքիր է, կարող է ծանոթանալ ծրագրին այստեղ։

Ընդհանուր առմամբ, երբ «Ելքի» նախընտրական ծրագրում կրկնությունները ու անիմաստ բառակույտերը ֆիլտրեցի, ապա հնարավոր եղավ առանձնացնել 92 կետ։ Այս 92 կետերը նույն նշանակությունը ու կշիռը չունեն, դրանք առանձնացվել են զուտ «ավարտուն միտք» լինելու սկզբունքով։

Այդ 92 կետից իմ կարծիքով 3-ը անիմաստ են, 10-ը` անհեթեթություն (երբեմն նույնիսկ վտանգավոր անհեթեթություն), 32-ը կենաց են, իսկ 34-ը ինչ-որ գաղափարներ, որոնք քննարկման ենթակա են։ Քննարկման արդյունքում այդ 34-ի մի մասը կարող է պարզվի, որ էլի կենաց էր կամ անհեթեթություն, բայց որոշները կարող են նաև ողջամիտ լինել։ Եվ վերջապես 13 կետի մասին կարծիք չունեմ։

Բնականաբար 92 կետին հատ-հատ չեմ անդրադառնա, այլ միայն դրանցից առավել ուշագրավներին։

Այսպես, իր ծրագրում «Ելքն» օրինակ առաջարկում էր խմել.
Ռազմական հավասարակշռությունը վերականգնման;
Բնակչության թվի կրկնապատկման;
Ծանր արդյունաբերության;
Իրան-Հայաստան երկաթուղու;
Բյուջետային հիմնարկներում աշխատավարձերի բարձրացման ու մի շարք այլ առիթներով։

Ինչ խոսք, բարի ցանկություններ և երազանքներ բոլորս էլ ունենք։ Ես օրինակ ծովից ծով Հայաստան եմ երազում։ Բայց դե նախընտրական ծրագրի 1/3-ը չարժի կենացներով լցնել. վերջիվերջո կարդացողի մասին էլ է պետք մի քիչ մտածել։

Հիմա գամ անհեթեթություններին։
Առաջնագծում մարտական հերթապահությունը միայն պայմանագրային զինծառայողներով համալրելու մասին
Սա, ըստ էության, «պրոֆեսիոնալ բանակի» մասին հանրության որոշ հատվածների ռոմանտիկ երազի մի քիչ ավելի մեղմ տարբերակն է։ Սա շատ վտանգավոր ու կեղծ թեզ է ու գալիս է պատերազմի մասին մեր ֆիլմային պատկերացումներից։ Էն որ «դե պրոֆեսիոնալ զինվորն ավելի արդյունավետ է, քան զորակոչվածը»։ Ու դրան գումարած էմոցիոնալ ջահել երեխեքը չզոհվեն (կարելի է մտածել, թե ջահել երեխեքի փոխարեն ընտանիքի հոր զոհվելը պակաս ցավալի պիտի լինի), ավելի փորձառուները լինեն (տեսնես որտեղի՞ց են այդ ավելի փորձառուները հայտնվում)։

Մարդիկ չեն հասկանում, որ մեզ պետք է պատրաստված մոբիլիզացիոն ռեսուրս, որը նաև մարտական հերթապահության փորձ պիտի ունենա։ Պայմանագրային ծառայության խնդիրների մասին էլ մարդիկ առհասարակ տեղյակ չեն, բայց այդ մասին մի ուրիշ առիթով։

Խորհրդարանի 2-րդ պալատ սփյուռքի համար ու այդ պալատի իրավասությունների հարցը

Սա ոչ այլ ինչ է, քան սփյուռքի պոտենցիալի մասին ռոմանտիկ և միամիտ պատկերացումների արտացոլում նախընտրական ծրագրում։

Բանակի համար սարքավորումների և սպառազինության որոշ չափով պարտադիր գնումներ տեղական արտադրողից

Սա շատ լավ միտք է, եթե դու արդեն ունես կայացած ռազմաարդյունաբերություն։ Իսկ եթե չունես, նորը պիտի ստեղծես, ապա դու այս կետով ըստ էության բանակին պարտադրում ես գնել տեղական ինչ-որ բաներ` անկախ դրա որակից։ Օրինակ` մի քանի տարի առաջ ես ականատես եմ եղել, թե ինչպես էին «Երևան-էքսպոյի» ժամանակ Խաչատուրովի վրա փորձում սաղացնել մի սարքավորում, որի` բանակին անհրաժեշտ պարամետրերն ապահովող տարբերակը պարզվեց ահռելի չափեր կունենար և պրակտիկորեն կիրառելի չէր լինի (հենց արտադրողների իսկ ասելով)։ Ու դա այն դեպքում, երբ բանակը այդպիսի կոմպակտ սարքեր գնում էր այլ երկրից։ Հիմա պատկերացրեք, եթե Խաչատուրովը պարտադրված լիներ առնել այդ տեղական ջաբախանը։

Օրգանական մթերքի արտադրության կենտրոններ

Թեմայով մի քիչ հետաքրքրվողը գիտի, որ օրգանական գյուղատնտեսությունը նախ խաբեբայություն է, երկրորդ` արդյունավետ չէ։ Օրգանական մթերքի բիզնեսը կառուցված է այն տարածված տրամաբանական սխալի վրա, թե իբր այն ինչ բնական է, դա օգտակար է։ Բայց արդյո՞ք այդ միֆը պիտի պետական աջակցություն ստանա։ Ճիշտ հակառակը, պետությունը պիտի խրախուսի, որ գյուղատնտեսությունն ավելի առաջատար, տեխնոլոգիական դառնա, ոչ թե դեպի քարե դար վերադառնա (առանց այդ էլ քարե դարում ենք)։

Լրացուցիչ միջոցներ առաջադիմության խնդիրներ ունեցող դպրոցներին

Այո, որ մյուս դպրոցներն էլ լրացուցիչ միջոցներ ստանալու համար սկսեն թույլ առաջադիմություն ցույց տալ։ Եկեք խրախուսենք վատ արդյունք ցույց տալը։

Արագաչափերի ու տեսանկարահանող սարքերի տուգանքների նշանակման վերացում
Իսկ միգուցե նախորդ կետի օրինակով «կարգապահության խնդիրներ ունեցող վարորդներին լրացուցիչ միջոցնե՞ր տրամադրենք»։ Հույս ունեմ, որ այս կետի անհեթեթ լինելը բացատրելու կարիք չկա։

Ցածրաճաշակ մշակույթի քարոզի սահմանափակում
Շատ տարօրինակ է, որ իրեն որպես առաջադեմ ներկայացնող ուժը իր ծրագրում գրաքննության մասին դրույթ է ներառում։ Իսկ օրինակ յուպկաների կարճության սահմանափակում չեն ուզո՞ւմ մտցնեն։

Կուտակային պարտադիր բաղադրիչի վերացում
Պարտադիր բաղադրիչի վերացումը նշանակում է կուտակային համակարգի չլինել։ Իր հերթին մեր դեմոգրաֆիայի պայմաններում սա նշանակում է, որ 30-40 տարի հետո կամ ունենալու ենք սովամահ լինող թոշակառուներ, կամ այլանդակ բարձր հարկեր, կամ էլ երկուսն էլ։

«Ելքի» ծրագրում կետ կա նաև ԵԱՏՄ-ից դուրս գալու մասին, բայց էդքան էլ պարզ չէր, դա պարզապես խմելու առաջարկ էր, թե անհեթեթություն։

Ինչ վերաբերում է քննարկման ենթակա կետերին, ապա դրանցից հետևյալները կառանձնացնեմ։
Քաղաքացիական-ռեզերվային բանակ
Սա երևի ծրագրի ամենաիմաստալից գաղափարն է։ Իհարկե, իրենց գյուտը չի, ինչ-որ տեղ լսել են «շվեյցարական մոդել» ու վստահ էլ չեմ, որ լավ են պատկերացնում, թե ոնց են դա անելու (եթե պատկերացնելու լինեին, սրա կողքին միաժամանակ չէին ասի, թե մարտական հերթապահություն պայմանագրայիններով)։

Հարկային/մաքսային խրախուսանքներ որոշակի ոլորտներում
Սա ընդհանրացրած եմ գրել։ Իրականում, այն ոլորտները, որոնք նշել են «Ելքում» իրենց ծրագրում, միշտ չի որ իմաստ ունի խրախուսել։ Օրինակ` 150 և ավել աշխատող ՏՏ ընկերություններին շահութահարկից ազատելը կամ վերոհիշյալ օրգանական մթերքի արտադրության խրախուսումը – սրանք անհեթեթություններ են։ Բայց կային նաև իմաստալից ուղղություններ, օրինակ` հոսքագծերի ներմուծումը խրախուսելը, հակակարկտային ցանցերի կիրառման խրախուսումը և այլն։ Ընդհանուր դեպքում հարկային/մաքսային արտոնություններով որոշ ոլորտների խրախուսումը նորմալ գաղափար է, իսկ այ թե որ ոլորտներում դա իմաստ ունի անել, որոնցում չէ, դա արդեն հաշվարկների ու քննարկումների ենթակա հարց է։

Միջազգային բակալավրիատի ներդրում դպրոցում
Միջազգային բակալավրիատն այնքան էլ այն չի, ինչ ես պատկերացնում եմ հայկական դպրոցում, բայց բավականաչափ մոտ է։ Կարծում եմ, որ գաղափարը քննարկել արժի։

Անհիմն հարստացման համար հարկ
Կուլակաթափության համատարած քարոզի ֆոնին սա կարելի է առաջընթաց և կոնստրուկտիվ առաջարկ համարել։

Այսքանով երևի սահմանափակվեմ։ Կային էլի մի շարք օգտակար կամ քննարկման ենթակա գաղափարներ` օրինակ կապված հաշմանդամների իրավունքների և շահերի հետ, դպրոցներում խմբակների ստեղծման հետ, մանկատների սաների հետ և այլն, բայց այսքանով սահմանափակվեմ։

Ընդհանուր տպավորությունս. «Ելքում» շատ են իրական խնդիրներին անծանոթ, կառավարման փորձ չունեցող մարդիկ` իրականության մասին ինչ-որ եթերային ու ռոմանտիկ պատկերացումներով։ Կես տարի առաջ ինձ թվում էր, որ քվեարկելու եմ Նիկոլ Փաշինյանի կուսակցության կամ այն դաշինքի համար, որին կմիանա։ Բայց աչքիս չէ։

Պիտակներ. , ,

Military balance 2015 и 2016

2015
2016

Предыдущие выпуски тут.

Պիտակներ.

ՀԴՄ-ների մասին

Նախ ասեմ, որ ժողովուրդջանարդարաարդարա։ Ճիշտ ա, էդ 6 ամսով անվճար ինտերնետն ինձ հազար տարի պետք չէր (բայց մի 3 օրով պետք եկավ), հատկապես, որ էդ շահումն իրականում կոնկրետ մի ինտերնետ մատակարարի ապրանքը շուկայում առաջ բրդելու միջոց ա (6 ամիս անվճարից հետո կա շանս, որ լիքը մարդ կշարունակի օգտվել հենց էդ օպերատորից)։

Բայց, էդ մի յան։ Էս վերջերս հայտնաբերեցի ՀԴՄ-ի մի այլ կարևոր ֆունկցիա։ Ուրեմն, էն որ խանութներում գրված ա «գնված ապրանքը ետ չի ընդունվում» է, էդ գրողները գլուխը քարով են տվել, եթե դեղատուն կամ պարենային խանութ չի։

Մնացած բոլոր դեպքերում, եթե դու ունես էդ ապրանքն առնելու ՀԴՄ-ն, ապա գնված ցանկացած ապրանք, եթե փաթեթավորված ու նորմալ վիճակում է, ետ վերադարձման ենթակա է 14-օրյա ժամկետում։ Վերադարձման ենթակա են նաև բոլոր ոչ պատշաճ որակի ապրանքները, եթե նույնիսկ փաթեթավորումը հանվել է։ Ու փորձը ցույց ա տալիս, որ թեև քիթումռութ կարան անեն, բայց եթե տեսնում են, որ տեղյակ ես, շառ ու փորձանքից հեռու հետ կվերցնեն։ Էնպես որ, էդ անտեր ՀԴՄ-ն պետք ա վերցնել ու 14 օր պահել։ Ոչ թե որովհետև «շահում եք դուք, շահում է պետությունը», այլ որովհետև ռեալ կարա պետք գա, եթե օրինակ տան հայտնաբերեք (թեկուզ մի քանի օրից հետո), որ ձեր գնած ապրանքը անորակ էր և կամ էլ ուղղակի փոշմանեք։

Պիտակներ. ,

Աղետի գոտու և անօթևանների մասին

Ամեն տարի երկրաշարժի տարելիցին ազգս ու լրագրողներս հիշում են, որ N հատ ընտանիք դեռ դոմիկներում են ապրում։ Ու մի «վայվույ, թաղեմ սրանց բոյը», «վայ մամա ջան, էս ինչա կատարվում» ևն։

Ձենս, իհարկե, տաք տեղից է գալիս. երկրաշարժին մեր կորցրածն ընդամենը չեխական խրուստալեղենն էր, բայց այնուամենայնիվ մաշկիս չեմ զգացել, բայց աչքովս հո՞ տեսել եմ։ Ուստի ինձ իրավունք կվերապահեմ այդ ամենամյա վայվույի մասին ականատեսի կարծիքս հայտնեմ (նախորդ տարիներին էլի եմ գրել, բայց չեմ հիշում, թե որտեղ)։

Ասում են, թե 26 տարիա անցել, բայց մարդիկ դեռ դոմիկներում են։ Ուրեմն նախ` 26 տարվա մասին մի բան պատմեմ։

1991, թե 1992 թվականին մորս քեռու տունը (սեփական տուն էր) վառվեց։ Նույն տարին իրենցից գողացան 7 գլուխ կով (որպեսզի բոլորը պատկերացնեն, թե ինչ է 7 գլուխ կովը 92 թվին, ասեմ, որ ասենք հանգիստ կարելի էր մի կովը փոխել բնակարանի հետ)։ Իսկ հաջորդ տարին էլ մնացած անասունը սատկեց թունավոր խոտ ուտելու պատճառով (էն որ ուտում, ուռում են)։ Կամ հակառակը, սկզբից անասունը սատկեց, հետո մնացածը գողացան – ժամանակագրությունը կարողա էս կողմ, էն կողմ էր, բայց էականն էն է, որ էդ ամեն ինչը մարդկանց գլխին պատահեց իրար հետևից, կարճ ժամանակահատվածում։

Ընտանիքում 7 անձ էին։ Մարդիկ առաջնահերթ վերականգնեցին տանիքը, որ գոնե անձրևի տակ չքնեն։ Հետո, 1-2 տարվա մեջ վերականգնեցին մնացածը, ու դեռ մի բան էլ ընդլայնեցին տունը։ Աշխատանքի մեծ մասն արեցին մորս քեռու մեծ տղան (ով, ի դեպ, առողջական լուրջ խնդիր ուներ – մի ձեռքը նորմալ չէր աշխատում) ու մի բարեկամ վարպետ։ Ընտանիքի մյուս անդամներն էլ զբաղված էին օրվա ապրուստ հոգալով ու հնարավորության դեպքում նաև շինարարությանն օգնելով։

Հիմա, դա աչքովս տեսնելուց հետո, երբ ինձ ասում են, թե որևէ մեկը 26 տարի անօթևանա, ապա ես մենակ մի արդարացում եմ ընդունում. եթե էդ մեկը հաշմանդամա, ընտանիքում էլ որևէ, գոնե մասամբ աշխատունակ տղամարդ չկա։ Ու էդպիսի դեպքերում, հա, պետությունը պտի հոգ տաներ, բայց տենց դեպքերն իրականում հատուկենտ են. սաղ երկրով մեկ մի 20 տենց դեպք կամ ճարվի, կամ չէ։

Մի օրինակ էլ բերեմ. մի հատ հարևան ունեինք. շատ ագահ մարդ էր, բայց իրա ագահությունն ինքը բավարում էր անընդմեջ աշխատելով։ Մարդը մեն-մենակ թաղում ստեղ-ընտեղ եղած բազալտի ժայռաբեկորները (մեր շենքը ժայռի գլխին էր ու տենց բանի պակաս թաղում չկար) ջարդեց ու էդ անտաշ քարերից, ինչպես նաև չգիտեմ որտեղից բերած աղյուսներից իր համար մի գարաժ սարքեց (ես գարաժ ասեմ, դու 1.5 հարկանոց սեփական տուն հասկացի)։

Հիմա վերադառնալով «տուն չունեն»-ին։ Դեռ 90-ականների վերջում կամ 2000-ականների սկզբում մարդկանց սկսեցին փող բաժանել, որ տուն առնեն (նենց, որ միջին տուն հնարավոր էր առնել հին ֆոնդից)։ Ի՞նչ արեցին մարդիկ. բնականաբար փողն արագ մսխեցին, իսկ տուն չառան։ Պետությունը խրատվեց ու սկսեց կանխիկ փող մարդկանց ձեռքն էլ չտալ, փոխարենը տալ անվանական սերտիֆիկատներ։ Էդ սերտիֆիկատով կարայիր առնեիր մինչև որոշակի գնի սահմանում տուն, պետությունը դրա փողը կտար նախկին տանտիրոջը։

Մարդկանց մեծ մասին պետությունը կարողացավ տենց ՍՏԻՊԵԼ, որ իրանց համար տուն առնեն։ Ո՞վ մնաց դրանից հետո անօթևան։

1. Էդ սերտիֆիկատը փողոցում չէին բաժանում. պտի փաստաթղթեր բաներ ներկայացվեր։ Կային մարդիկ, ովքեր տենց էլ չբարեհաճեցին անհրաժեշտ փաստաթղթերը հավաքել։ Կամ վաաբշե, էնքան էին խորը քնել էշի ականջում, որ իսկի խաբար էլ չէին։ Իրանք բնականաբար ոչինչ էլ չստացան։

2. Կային սերտիֆիկատից պռոստը հրաժարվողներ։ Տարբեր պատճառներով. օրինակ ավելի լավ տուն էին ուզում կամ համարում էին, որ նպաստից կզրկվեն ևն, ևն։

3. Կա մարդկանց կատեգորիա, ով պռոստը չի ուզում տուն ունենա ու դրա դեմ պետությունն անզորա։ Էդ մարդիկ տունը սերտիֆիկատով առան, տուտ ժե ծախեցին, իսկ փողն էլ, բարեհաջող մսխեցին։

Հիմա, վերոհիշյալ բոլոր կատեգորիաների մարդկանց անօթևան լինելն անձամբ ինձ մազաչափ անգամ չի հուզում։ Ու այդ մարդկանց նկատմամբ խղճահարության ու կարեկցանքի զգացմունք էլ չունեմ, որովհետև իրանք ուղղակի պորտաբույծ են։

Իհարկե, ինչպես ցանկացած տեղում, այս հարցում էլ կարող են լինել առանձին դեպքեր, երբ անօթևանությունը ֆսյո ժե ունի օբյեկտիվ, հարգելի պատճառներ ու վերոհիշյալ 3 կատեգորիայի տակ չի ընկնում։ Դրանք հատուկենտ, բացառիկ դեպքեր են, որոնց հարցով, թերևս, պետք է առանձին զբաղվել ու ընթացք տալ։ Բայց էլի եմ ասում, դրանք բացառություններ են։

Պիտակներ.

Պիտակներ.

Մատաղ_սերնդին™ փրկելու մասին

Մենք ինչ-որ շատ ենք դողում մատաղ_սերնդի™ ֆիզիկական անվտանգության ու ամենակարևորը` հոգևոր անաղարտության վրա։

Ու մոռանում ենք, որ մենք էլ ենք մանուկ եղել, պստիկ, ժիր ու … աաա, էս ի՞նչ եմ ասում է։

Հա, ուրեմն, մոռանում ենք, որ մեր երեխա ժամանակ պապիկների, քեռիների, հոպարների, հարևանների, երբեմն նույնիսկ հայրերի սիրելի զվարճանքներից մեկը տղա երեխաներին բազմահարկ ուշունց սովորացնելն էր։ Չէ, կոնկրետ ինձ չեն սովորացրել, բայց դա իր օբյեկտիվ պատճառներն ուներ, ու ես ավելի շուտ բացառություն էի, քան օրինաչափություն։

Բայց նույնիսկ իմ նման բավականաչափ խելոք երեխան, թեև մեծերի ներկայությամբ չէր կիրառում, բայց բոլոր այդ հայհոյանքները գիտեր։ Ժամանակի ընթացքում թաղի մեծերից (այն է 14 և ավելի տարեկաններից) մենք նաև իմացանք այդ հայհոյանքների նշանակությունը։ Ի դեպ, այդ թաղի մեծերից մենք ժառանգեցինք նաև այնպիսի մի հետաքրքիր զբաղմունք, ինչպիսին էր տկլոր աղջիկների նակլեյկեք հավաքելը։ Իսկ եթե հանկարծ համապատասխան թեմայով որևէ ամսագիր հայտնվեր թաղում (էն ժամանակ ամսագիրը, այն էլ պեչկի կպչանացու չդառած ամսագիրը, հազվագյուտ բան էր), էդ վաաբշե ” մե ծիծաղ, մե ուրախուչուն, որովհետև ամսագրում, ի տարբերոթյուն նակլեյկեքի, նկարներն ավելի մեծ էին և որակով։

Ավելին, այդ իմ նման խելոք երեխան մյուս, ոչ այնքան խելոքների նման մեծ բարեբախտություն էր համարում, երբ թաղի ծակուծուկերից մեկում կամ փողոցի մեջտեղում որևէ սատկած շուն, կատու կամ առնետ էր հայտնաբերվում, որովհետև դրան հաջորդելու էր հանգուցյալի թաղման հանդիսավոր արարողությունը, որը միշտ շատ ուրախ միջոցառում էր։ Մենակ չասեք, թե սանիտարահիգիենիկ իրավիճակի մասին դուք դեռ այն ժամանակվանից ունեցել եք ձեր հաստատուն ու նույնիսկ քաղաքացիական դիրքորոշումը։

Էլ չեմ խոսում ասենք գարաժների ու այդ գարաժների տանիքներին կառուցված տների (սա «աղետի գոտուն» հատուկ ճարտարապետական ուրույն ոճ է) տանիքներ բարձրանալը, մի տանիքից մյուսը թռնելը, թալանված կածելնու կամ քանդված շենքերի ավերակներում թրև գալը և մետաղաջարդոն հավաքելը ու նմանատիպ այլ, չափազանց հետաքրքիր վայրերում ժամանակ անցկացնելը։ Ես, ճիշտն ասած, չեմ ուզում հիմա այստեղ տալ վերոհիշյալ վայրերի գունավոր նկարագրությունը, միայն արձանագրեմ, որ այդ վայրերում մեզ տեսնելը կարող էր միաժամանակ ինֆարկտի հասցնել 18 կինարմատի, իսկ ևս 14-ի համար կպահանջվեր վալերյանկայի մեկական շիշ։

Բա մեր նայած կինոնե՜րը։ Կարծում եք դրանք մելոդրամանե՞ր էին անպատասխան սիրուց լուռ տառապող բարձրաշխարհիկ մի օրիորդի կյանքի մասին։ Առռըհա։ Այդպիսի ֆիլմը մեզ հետաքրքրելու միայն մի շանս ուներ, եթե օրիորդը ֆիլմում պիտի բավականաչափ մանրամասն զրկվեր իր այդ ստատուսից։ Դա մենք կհասկանայինք ու կգնահատեինք։ Կաննի ու Վիեննայի կինոփառատոնների մրցանակակիր կինոները նույնպես դուրս էին մեր հետաքրքրությունների շրջանակից։

Իսկ ամենասիրված ժանրը, դա բաևիկն էր ու որքան շատ էին բաևիկում արյունը, քիթումռութ ջարդելը, տուրուդմփոցը, պայթյունները, դիակները ևն, այնքան ավելի հարգի էր բաևիկը։ Եթե կինոյի տղեն բաևիկում մինիմում մի քանի տասնյակ դիակ չէր փռում, կինոն համարվում էր անհետաքրքիր ու այդ կինոյի տղու դերում իրեն պատկերացնել ոչ ոք չէր ուզում։

Իհարկե, բաևիկը, միակ ժանրը չէր, հարգի էին նաև օրինակ` կատակերգությունները, մաֆիայի մասին ֆիլմերը ևն։ Մաֆիա ասիք, հիշեցի. մի՞թե ձեր թաղում «գողականը չէին հարգում», ընդ որում` նկատենք, որ հայկական կրիմինալ սերիալներն այն ժամանակ մեզ անհայտ էին դեռևս նկարված չլինելու պատճառով։

Իսկ մուլտֆիլմե՞րը։ Արդյո՞ք դրանք բոլորը սերմանում էին վեհ գաղափարներ և ունեին դաստիարակչական կարևոր նշանակություն։ Չէ, ասենք կային, իհարկե, այդպիսի շատ ու լավ մուլտիկներ, բայց անդրադառնանք օրինակ այնպիսի կուլտըվի մուլտֆիլմի, ինչպիսին նուպագաձին էր։ Դա ուղղակի զվարճալի մուլտիկ է` առանց բարոյախրատական բովանդակության (իսկ եթե մի քիչ քթիմազություն անենք, դեռ մի բան էլ հակառակը)։ Իսկ օրինակ ի՞նչ էր ուսուցանում «Տիմոն և Պումբա» մուլտիկը։ Կամ «Թոմ և Ջերրին», հը՞։

Լավ, իսկ էլ ի՞նչ էինք սիրում նայել։ Հայաստանի մյուս վայրերում չգիտեմ, բայց Վանաձորում էն ժամանակ չգիտես խի մի հատ փախած լենինգրադյան ալիք էր բռնում։ Էդ ալիքով ցույց էին տալիս ավտոբոտների մուլտիկը, տառզանի սերիալը (20 քանի սերիա էր, բայց տենց մի քանի ամիսը մեկը նորից էին ֆռռցնում) ու պորֆեսիոնալ ռեսթլինգ։ Էդ վերջինը գիտե՞ք ինչա։ Հիացեք խնդրեմ.

Չմտածեք թե վերոհիշյալով էր լցված մեր ամբողջ մանկությունը. չէ մենք այդ ամենի հետ նաև խաղեր էինք խաղում. ֆուտբոլ, տապկնոցի, հալամոլա, փսիխ, կոճի, կռիվ-կռիվ, էշմլիցա ևն, թատրոն էինք անում բակում, բաղչագող էինք գնում, անտառ արշավներ էինք կազմակերպում, նիթենդո/դենդի էինք մաշում, իսկ ոմանք երբեմն նույնիսկ գիրք էին կարդում։

Մի խոսքով, ապրում էինք առողջ, նորմալ կյանքով, զբաղվում էինք ինչով որ խելքներս կփչեր ու ոչ ոք չէր էլ փորձում մեր համար ինչ-որ ստերիլ բարոյահոգեբանական վիճակ ապահովի։ Ու, մեր մեջ ասած, փորձելն էլ անիմաստ էր։

Էնպես որ, մարդիկ, թեթև տարեք։ Ոնց մեր սերնդի հետ ոչ մի սարսափելի բան չի պատահել, նենց էլ մեր երեխեքի սերնդի հետ չի պատահի։

Պիտակներ. ,

Եթե մի պահ մտովի տեղափոխվենք ասենք 2000 տարի դեպի առաջ, ի՞նչ կգրեն այն ժամանակվա հայ դիլետանտ–պատմաբանները մեր ժամանակների մասին։

Նրանց գրքերում, առնվազն, չի լինի հայոց ցեղասպանությունը։ Ֆոլկ–պատմությունը միայն հեռավոր անցյալի փառքի մասին պիտի լինի։ Կարծում եմ, որ այդ պատմությունում Օսմանյան Թուրքիան անպայման պիտի նույնացվի Հայաստանի հետ։
Ինչպե՞ս դա հնարավոր կլինի հիմնավորել։ Եկեք մտածենք. Թուրքիա – սա ակնհայտորեն պիտի մեկնաբանել որպես թուր արմատով տեղանուն, իսկ ք-ն էլ, բնականաբար, հոգնակիակերտ է։ Այս ստուգաբանությունը կհաստատվի նաև Օսմանյան կայսրության սիմվոլ դարձած յաթաղանով – դա էլ է չէ՞ թուր։ Բա դրոշի վրայի լուսինը – յաթաղանանման, այն է` թրանման։ Այսինքն` Թուրքիա – թրերի երկիր։

Ինչ վերաբերում է Օսմանյան բաղադրիչին, ապա –յան մասնիկը դե, ակնհայտ է. Արտաշեսյան, Ռուբինյան, Օսմանյան։ Այ Օսմանն ավելի բարդ է թվում։ Բառը պիտի բաժանել երկու բաղադրիչի. Օս+ման։ Մանը, դա նույն ԱրիՄանի մանն է ու նույն ինքը անգլերենի man–ը, այսինքն` տղամարդ, արի, արիացի։ Օսի մասով էլ. Աճառյանի բառարանում գտա օսր = դարբինի սալ, զնդան բառը։ Այն, ճիշտ է, Աճառյանի մոտ փոխառություն է թուրքերենից, բայց դե հիմա մարդը սխալվել է։ Օսրմանն էլ այդ դեպքում կստացվի կամ դարբին կամ միգուցե երկաթյա կամ զինագործ մարդիկ (զնդան=>երկաթ/զինագործ անցումը լրիվ խելքին մոտ է)։
Ու տեսեք ինչ է ստացվում Օսրմանյան Թուրքիան դա նշանակում է կամ դարբինների թրեր կամ զինագործների թրեր։ Էդ վերջինը լավա հնչում։ Այսինքն` 2000 տարի հետոյի դիլետանտների թեթև ձեռքով էսօրվա հայերս կդառնանք աշխարհահռչակ զինագործներ։ Դզումա, չէ՞։

Օսմանյան բառի մեկ այլ ստուգաբանություն էլ է հնարավոր։ Այդ ստուգաբանությունում բառասկզբի օս–ը պիտի նույնացնել Հայաստան բառի մեջ եղած ԱՍ–ի հետ։ Դե օ–ա, յուրաքանչյուր քյավառցի գիտի, որ սա նույն բանն է։ Իր հերթին այդ ԱՍ-ը տեղի ցուցիչ է ու նույն ՍԱ–ն է։

Այսինքն` Հայ+աս+տան նշանակում է պարզապես սա հայերի տունն է։

Օսմանյան/Ասմանյանն էլ ստացվում է սա տղամարդիկ են (չմոռանանք, որ ռուսերենում հենց ԱՍմանսկայա էլ արտասանվում է)։
Այս մի ստուգաբանությամբ ստացվում է, որ Օսմանյան Թուրքիան նշանակում է սա տղամարդկանց թրեր են, այսինքն` Հայաստանը թրերով ու առհասարակ` լավ զինված տղամարդկանց երկիր է։
Բա ինչքա՜ն բեղումնալից կլինեն Բյուզանդիա->Օսմանյան Թուրքիա անցման պատմությունները։ Էն էլ, էն էլ հայկական են, այսինքն` գործ ունենք քաղաքացիական պատերազմի հետ, որտեղ հայկական մի կլանը հաղթել է մյուսին։

Պիտակներ. , , ,

Military Balance 2014

Military Balance 2014 от хальтурщиков IISS, если кому нужно. Весит 195 MB, OCR нема.

А если нужны будут за предыдущие годы, то:
2013

2012

2011

2010

2009

2007

2004-2005

1991-1992

Պիտակներ.

Գրքերի մասին

Եվ ուրեմն էդ ֆեյսբուքներում ֆլեշմոբ են մարդիկ անում։ Տո լի ամենասիրած գրքեր, տո լի ամենաշատ ազդեցություն թողած գրքեր, ովա՞ էդ ֆեյսբուքից գլուխ հանում։

Ասի ես էլ միանամ խրախճանքին ու գրեմ գրքերի մասին, որ հա, տենց հետք են թողել, ուժեղ տպավորել, աշխարհընկալում ձևավորել։ Բայց մենակ ցուցակ – տենց հետաքրքիր չի, որովհետև էդ գրքերը հետք են թողել ոչ հենց այնպես, այլ որոշակի կոնտեքստում ու միջավայրում։ Երկար-բարակա ստացվելու, բայց գրեմ, թե չէ մի օր մոռանալու եմ սրանք։ Կարդալ այս տարրի մնացած մասը »

Պիտակներ. ,

The military balance 2013

Если вдруг кому-то эта халтура нужна, но платить не хочется, а в тырнете искать лень, то качайте на здоровье The Military Balance 2013. Ну и за одно и справочники за 2012-й и 2011-й тоже.

За 2014-й халявного еще нет вроде.

З.Ы.
И да, по Армении и Азербайджану и в этот раз традиционное фуфло.

Պիտակներ. , ,