Վազգեն Բրուտյանի հետ անձնական նամակագրությունում չսպանած արջի մորթի ենք բաժանում։ Հա ի՞նչ։ Բոլորին կարելի է, մեզ ո՞չ։
Հիմա, ըստ նվաստիս կարծիքի, սպանվելիք արջի մորթուց մենք պիտի փորձենք չամփել հետևյալ կտորները (ամեն հաջորդ կտորում ավելի մեծ մասնաբաժին է)։
1. Լեռնաշխարհի արևելյան հատվածի վրա վերահսկողություն։
2. Նախորդը + վրաց-ադրբեջանական սահմանի արևմտյան հատվածի նկատմամբ վերահսկողություն (որտեղով անցնում են հիմնական կոմունիկացիաները ” կոմունիկացիաների մնացած մասը Զաքաթալայի հատվածում են, տես 7-րդ կետը)։
3. Նախորդը + Նախիջևան (թեև Նախիջևանը բոլոր նշվածներից շատ ավելի հրատապ խնդիր է, բայց կարծում եմ, որ այն չամփելու շանսն ավելի ուշ կներկայանա, քան վերոնշյալները)։
4. Նախորդը + Գանձակը ու Շամխորի ջրամբարը։
5. Նախորդը + մինչև Ղարաբաղյան մեծ ջրանցք ընկած հատվածները։
6. Նախորդը + մինչև Քուռ գետն ընկած տարածքները (էն որ մի շաբաթում գրավող ենք 😉 )։
7. Նախորդը + Բաքվին չենթարկվող, բայց նաև չճանաչված Ավարական պետական կազմավորում, որը Հայաստանի աջակցությունն է վայելելու (որպեսզի Բաքուն ֆիզիկապես կտրված լինի Վրաստանից)։
8. Նախորդը + ներկայիս Ադրբեջանի մնացորդների հիմքի վրա կոնֆեդերատիվ պետություն, թույլ կենտրոնով։ Լեզգիստան, Թալիշիստան, հնարավոր է` թաթական կազմավորում ևն (Ավարստանն այս կետում կարող է ինչպես ընդգրկվել այդ կոնֆեդերացիայի կազմում, այնպես էլ որևէ այլ ստատուս ստանալ)։
Էն էլ ասեմ, որ առանց 1-2,3 կետերի իրականացման Հայաստանի հանգիստ շունչ քաշելը բավականին բարդ բան է։
«Հասնենք Բաքու» կետ, ինչպես տեսնում եք, նշված չի։ Դա ես ավելորդ եմ համարում։ Համենայն դեպս չեմ տեսնում որևէ լրացուցիչ benefit դրանում ի համեմատ 8-րդ կետի (բացի վրեժի ծարավի հագեցումից)։
Ինքնին հասկանալի է, որ ամեն հաջորդ կտորի չամփումը շատ ավելի բարդ բան է լինելու։ Մասնավորապես` 8-րդ կետն այսօր գրեթե ֆանտաստիկա է թվում։
Հ.Գ.
Ֆակտիշեսկի, մեզ մի 8 հատ պատերազմա պակասում Ադրբեջանի հետ 😉
