«բա սա երկիրա՞» պիտակով գրառումները

Օկուպացիան՝ հիմա. Երևան–Նյու-Յորք զուգահեռների մասին

Աղբյուրը։

Արևմուտքում թափ է առնում Օccupy Wall Street շարժումը, որի մասնակիցները բողոքում են խոշոր ընկերությունների ու բանկերի անսանձ ագահության, իշխանության ու կապիտալի սերտաճման, գործազրկության դեմ։ Շարժումը սկսել էր Նյու-Յորքից, ուր սեպտեմբերի 17-ին տեղի ունեցավ առաջին բողոքի ցույցը։

Ըստ «պաշտոնական վարկածի» շարժման հրահրողը կանադական Adbusters ամսագիրն էր, որը քարոզչություն է վարում նյութապաշտության մշակույթի դեմ, թեպետ և ոմանք պնդում են, որ այստեղ էլ է խառը Ֆիգարոյի Ջորջ Սորոսի մատը։

Մի կողմ դնելով դավադրապաշտական տեսություններն՝ այնուամենայնիվ, որպես դիզայներ ու հանրային կապերի ոլորտից տեղյակ մարդ չեմ կարող չնկատել որոշ զուգահեռներ թե´ խորհրդանիշների, թե´ եզրաբանության մակարդակով։

Occupy Wall Street! — Հիմա´

Ի դեպ, վաղուց եմ նկատել, որ «սորոսաշունչ» շատ շարժումներ հաճախ իրենց նեղություն չեն տալիս ինչ-որ նոր բան ստեղծել և օգտագործում են մոտավորապես նույն հնարքները, ներառյալ խորհրդանիշները (օրինակ՝ 1 2 3)։ Ի դեպ, երեկ ՀԱԿ-ի ակտիվիստներից մեկն, ում ցույց տվեցի մի տեսանյութ այն մասին, թե ինչ դաժանորեն է ոստիկանությունը ցրում խաղաղ ցուցարարներին, եւս մեկ զուգահեռ տարավ, արդեն առասպելաբանական մակարդակով. «Յա, փաստորեն սրանք էլ իրենց Բազազն ունեն»։

Ընդհանրապես, շատ հետաքրքիր է հետևել, թե ինչպես են հայ «հեղափոխասերներն» արձագանքում այս շարժմանը։ Իմ դիտարկումներով մերոնք հիմնականում գերադասում են «չնկատել» արևմտյան իրենց կոլեգաներին, քանի որ մեր արևմտամետները չեն հանդուրժում որպես դրախտ ընկալվող Արևմուտքի պատկերի վրա և որևէ բիծ։ Ու եթե Եգիպտոսի կամ Թունիսի բողոքները, օրինակ՝ ՀԱԿ-ի որոշ ակտիվիստներ լուսաբանում էին օր ու գիշեր, ապա Occupy Wall Street շարժման թեման մի տեսակ հանգցնում է մերոնց հեղափոխական խանդավառությունը։

Պիտակներ. , ,

Փաստորեն կան մարդիկ, ում քամակը մռմռումա էս երկրում տեղի ունեցող ամեն մի լավ բանից։ Հեսա, այ էս ( http://lragir.am/armsrc/society54434.html ) հոդվածագրի քամակն էլ մռմռումա ֆուտբոլի հաղթանակից։ Մռմռումա ու էտ մռմռոցից մարդն իրան պատեպատա տվել. տվելա, տվելա, տվելա … ու վիդիշ լի, իրան դուր չի էկել, թե ոնց էին տոնում հայերը հաղթանակը, նենց ինչ-որ ոչ կոշեռնի ձևերով էին տոնում էլի։ Մի քանի հիասքանչ մեջբերում անեմ.

Մի կողմից երկրպագուները տոնում էին ազգային հավաքականի կարեւոր հաղթանակը, մյուս կողմից հայաստանցիների մի զգալի մաս լկտիության խրախճանք էր բարձրացրել, օգտվելով հաղթանակից:

Երեւանյան ժամանակակից առօրյայում առանց այդ էլ հարմար տեղավորված, իրեն բավական ապահով եւ տանուտեր զգացող լկտիությունը եւ ամենաթողությունը ֆուտբոլային հաղթանակի առիթով ընդհանրապես կորցրել էր չափ ու սահման: Մինչդեռ այդպես հաղթանակը չեն տոնում, հաղթանակն այդպես հարամ են անում:

Մեր հավաքականի ֆուտբոլային հաղթանակները տոնելու մակարդակը երեւի թե պետք է առնվազն հասնի այդ հաղթանակները կերտելու, այսինքն մեր հավաքականի խաղամակարդակին:

Ֆուտբոլային հաղթանակները գալիս եւ տեւական ժամանակ մնում են այն երկրներում, որտեղ ոչ միայն թիմերն են լավ խաղում, այլ որտեղ այդ խաղին համարժեք որակով երկրպագության մշակույթ կա ձեւավորված, որովհետեւ այդ ամենը միասին են ձեւավորում հաղթանակների համար անհրաժեշտ ընդհանուր էներգետիկ դաշտը:

Մակեդոնիայի հավաքականն էլ այսօր եվրոպական ընդամենը միջին կարգի կամ նույնիսկ միջին երկրորդ կարգի թիմ է, որի հանդեպ հաղթանակն ինքնին “աշխարհով մեկ” լինելու եւ էյֆորիայից խեղդվելու հիմք կամ հիմնավոր պատճառ չէ:

Արա դե հիմա արի ու մի ասա, տո լավ է, ա՜յ աբորտի արդարացում, լու՞րջ ես ասում։ Տենց նատուռի հաղթանակն այդպես չեն տոնու՞մ։ Բա ո՞նց են տոնում, այ համբալ։ Թե՞ Հայաստանում ամեն լավ բանի համար քեզ մի երկու անգամ շինում են, դրանից ես տենց դաղված։

Պիտակներ. , , , ,

Օմերիգյան արտադրության թարմ քաղբանտարկյալներ։ 80 հատ։

Պիտակներ. , ,

Զորահանդեսի շուրջ առաջացած անառողջ աղմուկի մասին

Չէի ուզում գրել, բայց որոշ առումներով ստիպված եմ: Որոշ մարդիկ/ուժեր ամեն լավ բանի մեջ քաքելու բնատուր ձգտում ունեն: Չեմ ուզում ենթադրել, թե այդ ձգտումը նաև ամրապնդվում է ֆինանսապես, դա էլ թող իրենց խղճին մնա: Արդեն գրել եմ, որ սպասվող զորահանդեսը շատ լավ է կազմակերպվում: Էլ փոքր մասնաբաժիններով բացվող անակնկալներ, էլ գեղեցիկ ու համաչափ քայլք, էլ հրաշալի պատվո պահակախումբ, էլ նոր տեխնիկա, էլ սեփական արտադրության զինատեսակներ, էլ հրաշալի ավիաշոու: Էլ ի՞նչ է պետք: Բայց արի ու տես, որ գտնվեցին մարդիկ, ովքեր այս ամենը չտեսան, բայց տեսան ուրիշ բաներ.

Ա. քահանաների մասնակցությունը զորահանդեսին
Բ. ռուսական բանակի զինվորների մասնակցությունը զորահանդեսին

Հղումներ չտամ էլի: Ի՞նչ ասեմ: Ախր մարդը, երբ մի բան է գրում, գոնե պիտի գրագետ լինի էլի: Ընդ որում, եթե գրողը հասարակ մահկանացու է, դա դեռ ջայնամ, եթե գրագետ չի, բայց եթե լրագրող կամ վերլուծաբան լինելու հավակնություն ունեցող մեկն է, ապա պարտավոր է լինել:

Ա. Եթե լրագրող/վերլուծաբան լինելուն հավակնող մարդը գրում է, թե «բա էտ ի՞նչ խայտառակություն է, քահանաները զորահանդեսում, չկա այդպիսի բան աշխարհում» կարգի բան, ապա ի՞նչ ասել այդ մարդուն: Նույնիսկ, եթե մարդը թեմայից անտեղյակ է եղել, տարրական պատասխանատվության նույնիսկ սաղմերի առկայության դեպքում նա պետք է փնտրեր թեմայի մասին տեղեկություններ ու այդ դեպքում միգուցե հանդիպեր «կապելլան» բառին: Հանդիպելու դեպքում էլ կիմանար, որ աշխարհի շատ, այդ թվում առաջատար բանակներում կապելլանի ինստիտուտը բանակի անբաժանելի մաս է, շատ երկրներում կապեանների համար հատուկ համազգեստ կամ գոնե տարբերանշաններ կան, որոշ տեղերում էլ կապելլաններն ունեն հատուկ առանձին աստիճաններ՝ բանակային աստիճաններին զուգահեռ: Եվ բնական է, որ որպես զինծառայողներ, կապելլանների մասնակցությունն էլ ռազմական տարբեր միջոցառումներին, այդ թվում զորահանդեսներին սպասելի է: Բայց դե մարդկանց նպատակը հո՞ վերլուծություն գրելը չի եղել: Չէ, ցեխ լցնել, առանց միջոցների մեջ ընտրություն անելու:

Բ. Ռուս զինվորների մասնակցությունը: Ասեմ, անձամբ իմ համար էլ է դա շատ տհաճ, նույնիսկ ընկերներիս սկայփով բողոքեցի: Բայց, «հյուր» վաշտերի մասնակցությունը զորահանդեսներին բավականին տարածված երևույթ է: Ֆեյսբուքում գրելիս, առանց գուգլում փնտրելու ոտքի վրա հիշեցի հետևյալ դեպքերը.
1. անցած տարի մեր զինվորները մոսկովյան զորահանդեսին
2. նույն 2010-ի մոսկովյան զորահանդեսին աշխարհի որ գյոռից ասես ու ով ասես չէր եկել
3. տաջկական վերջին զորահանդեսին պարսիկները մասնակցեցին
4. բելառուսական վերջին զորահանդեսին ռուսները Ռուսաստանից քարշ տվին բերին զինտեխնիկա
5. բելառուսներն էլ չալարեցին, գնացին հասան Վենեսուելա
6. ռուսական ինքնաթիռները մեր նախորդ զորահանդեսին

Որ փնտրեմ, հաստատ կգտնեմ նաև եվրոպական երկրներում նման օրինակներ:

Ու լավ, վերջապես, ենթադրենք, թե էս երկուսը տենց շատ վատ բաներ էին, արա, լավ, դրանից բացի, ուրիշ բան չտեսա՞ք: Ամբողջ զորահանդեսի միակ նշանակալի բանը տերտերներն ու ռուսներն էին, հա՞: Արա, դուք վաաբշե ի վիճակի՞ եք էս երկրում մի լավ բան տեսնել, ի վիճակի՞ եք լավ բանը գնահատել, ի վիճակի՞ եք «կեցցեն» բառը ասել կամ ընդհանրապես գիտե՞ք, որ հայերենում այդպիսի բառ կա:

Եթե Դուք ի վիճակի չեք, ես ի վիճակի եմ ու կասեմ. «ԿԵՑՑԵՆ կազմակերպիչները, ԿԵՑՑԵՆ մասնակիցները, ԿԵՑՑԵՆ Պաշտպանության Նախարարությունը և Պաշտպանության Նախարարը, ԿԵՑՑԵՆ բոլորը, ով այս զորահանդեսի կազմակերպման հարցում ներդրում ունեն»: Ու սա ասում եմ լրիվ անկեղծ, առանց արհեստական պաթոսի կամ եսիմ ինչի ու համոզված եմ, որ բարոյապես առողջ ցանկացած մարդ կհամաձայնվի իմ հետ:

ԹԱՐՄԱՑՈՒՄ
Իմ համար մի քիչ անսպասելի հայտնաբերեցի, որ իմ հարգանքը վայելող որոշ մարդիկ ևս վերոհիշյալ կերպ են ընկալել դեպքերը և մասնավորապես ռուսների ներկայությունը: Ու քանի որ այդ մարդկանց ամենևին չեմ համարում միայն վատը տեսնողները կամ ցեխ շպրտողները, ասեմ, որ իրենց վերաբերմունքը համարելով ծայրահեղական և ինչ-որ տեղ հասկանալով դրա պատճառները, այնուամենայնիվ այս գրառմանս կոշտ ձևակեպրումների տակ ամենևին իրենց ի նկատի չեմ ունեցել ու չունեմ, այլ բոլորովին այլ տեսակի մարդկանց: Մի խոսքով, հուսամ, որ այս թարմացման հասցեատերերը կարդալիս կկռահեն, որ խոսքն իրենց մասին է ու նաև հուսամ, որ կդադարեն գերագնահատել զորահանդեսին ռուսների մասնակցությունը:

Պիտակներ. , , ,

Մաքրման կայանի մասին

Նախորդ գրառման մեջ հիշատակված հաղորդումը գտա.

Պիտակներ. , , , ,

Հայերը մազոխիստ են: Ազգովին: Հա, ես էլ: Ու էս գրառումն էլ մազոխիզմի դրսևորումա:

Պիտակներ. , , ,

Երեկվա նորությունը Կաթողիկոսի հայտարարության մասին, բնականաբար, մեծ աղմուկ հանեց։ Այսօր և Մայր Աթոռը և Սամվել Կարապետյանը հերքեցին, թե նման բան է եղել։ Բայց դե ու՞մ է դա ընդհանրապես հետաքրքրում։ Вброс говна в вентилятор состоялся, դե հիմա տղա ես, մաքրի։

Հիմա ինձ մի բան է հետաքրքրում, աղմկողների, Կաթողիկոսի հրաժարական պահանջողների ու վենտիլյատրում նոր պորցիաներ ավելացնողների մեջ քանի՞սը կգտնվեն, որ ներողություն կխնդրեն։ Չէ, ասենք չեմ ասում, թե պարտավոր են խնդրել, չեմ ասում, թե սա պիտի իրենց կարծիքը փոխի Կաթողիկոսի անձի մասին ” ոչ մի նման բան։ Ուղղակի հետաքրքիր է։

Ու մի բան էլ եմ արդեն երկար ժամանակ նկատում։ Մենք ինչ-որ վատ ենք սովորել, որ ազգային ու պետական բոլոր հարցերով պիտի գնանք Եկեղեցուն դիմենք։ Միայն վերջին մի քանի ամսում աչքովս են ընկել. «ինչու՞ Եկեղեցին չի զբաղվում լեզվի պահպանման հարցերով», «ինչու՞ Եկեղեցին չի մտահոգվում կրթության վիճակով», «ինչու՞ Եկեղեցին չի զբաղվում մշակույթի պահպանմամբ» և այդ կարգի այլ բաներ։ Հիմա կարելի է լինել հավատացյալ, կամ չլինել, կարելի է սիրել Կաթողիկոսին կամ ատել, բայց այդ ամեն ինչը կարևոր չեն։ Կարևոր է մի հատ այլ հարց. արդյո՞ք Եկեղեցին է այն կառույցը, որ պիտի զբաղվի նման խնդիրներով, և որ պակաս կարևոր չի, արդյո՞ք Եկեղեցին ունի համապատասխան լծակներ նման խնդիրները լուծելու համար։ Եթե Եկեղեցին է, ապա էլ ինչների՞ս է պետք պետությունը։ Ինչների՞ս են պետք բոլոր այդ կրթության նախարարությունները։ Լավ է չենք ասում. «ինչու՞ Եկեղեցին չի զբաղվում Արցախի հիմնահարցով»։ Ժողովուրդ ” մենք այսօր ունենք ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ, որը ստեղծել ենք մեր ազգային շահերն ապահովելու ու մեր հիմախնդիրները լուծելու համար և պահանջներ պիտի դնենք պետության առջև։

Հ.Գ.
Վերջին անգամ Սանահինում եղել եմ 2001 թվականին ու … այսպես ասեմ, արդեն այն ժամանակ վանական համալիրը կանաչապատվում էր։

Պիտակներ. , , ,

Քաղաքապետային

Գևորգը քաղաքապետի մասին հիշացրեց։ Ուրեմն ասեմ, երեկվանից ինքը պաշտոնապես իմ աչքի փուշնա, քանի որ ինչքան հասկացա, Գյումրի և որ ավելի կարևոր է Վանաձոր մեկնող երթուղայինները «Ռոսիա» կ/թ շրջակայքից տեղափոխումա «ես շատ գիտեմ, թե ուր»։ Ես էգոիստ ու քաղաքի կենտրոնի բեռնաթափման մասին բոլորովին չմտածող մի անձնավորություն եմ, ու գիտեմ, որ եթե երթուղայինները «Ռոսիա»-ում են կանգնում, ապա ես, եթե ձեռքիս մեծ չափերի կամ ուղղակի ծանր իրեր կան, իսկ այդպես լինում է գրեթե միշտ, կնստեմ մետրո, և 20 րոպե հետո տանը կլինեմ։ «Ես շատ գիտեմ, թե որտեղից», ուր կանգնելու են երթուղայինները (եթե այնտեղ մետրո չկա), ես տուն հասնելու երկու տարբերակ ունեմ. խցկված երթուղային տաքսիներ և ուղղակի տաքսիներ։ Առաջինը խիստ անհարմար է, իսկ հաճախ էլ գործնականում անհնար, երկրորդն էլ նշանակում է 100 դրամի փոխարեն առնվազն մի 1000 դրամ ծախս։

Մի խոսքով, ես իմ պաշտոնական «ֆի»-ն եմ արտահայտում քաղաքապետին։

Պիտակներ. ,

Պիտակներ. , , , ,

Արդեն դավադիտ էղա կաթողիկոսների հանդիպումից հայտնի տեսագրության քննարկումներից։

Ուրեմն ասեմ. չնայած ես սկի մկրտված էլ չեմ, բայց դա կապ չունի, մեր Կաթողիկոսնա ու էտքանով արդեն ինքնա ճիշտը ոչ թե կակոյ-նիբուձ վրացիներ։ Իլյային կոպտելա ու հետը անհարգալիցա խոսացե՞լ, տո լավ էլ արելա ու վաաբշե, Վրաստանում ինչ էլ արելա, լավա արել ու դեռ հլա կեսնա արել ու վրացիների տիրոջ մերն էլ ըտեղ։ Ֆսյո։

Պիտակներ. , ,