«спасти Родину без массовых расстрелов» պիտակով գրառումները

Հայ ժողովրդի քաղաքակրթական հավակնությունների մասին ես շատ եմ ասել ու գրել։

Էդ հավակնություններն օբյեկտիվորեն կան (դա ոչ լավա, ոչ վատ, դա ուղղակի տենցա) ու դրանց չբավարարված լինելը տխուր հետևանքներիա բերում. էլ ԵԵՉ-իզմ (որն, իհարկե, նշվածից բացի այլ պատճառներ էլ ունի), էլ գոյություն չունեցած անցյալ հորինել (հիքսոս-միքսոսներ ու էդ կարգի այլ արիական արշավանքներ) ու նմանատիպ այլ ԴԵՍՏՐՈՒԿՏԻՎ բաներ։

Հիմա, Մերձավոր Արևելքում արդեն տևական ժամանակ եզդիների, ինչպես նաև քրիստոնյաների էթնիկ զտումներ են։ Եզդիների դեպքում էսօր նաև ցեղասպանությունա։

Ու Հայաստանն ավելի քան որևէ այլ պետություն ունի էդ ժողովուրդներին իր հովանավորության տակ վերցնելու իրավունք ու որոշակի, թերևս, մետաֆիզիկ իմաստով նաև պարտականություն։ Ու հենց դա էլ կլինի մեր էսօրվա քաղաքակրթական առաքելությունը։ Որովհետև հայը սիրումա թույլին պաշտպանել. ինքը դրանից հաճույքա ստանում ու իրան էս մոլորակի վրա պետքական զգում։

Ավելի պրագմատիկ խնդիրների մասին էլ չխոսեմ նույնիսկ. միջազգային քաղաքականությունում Հայաստանի վարկի բարձրացում, Մերձավոր Արևելքի քրիստոնյաների դեպքում բազմաթիվ քրիստոնեական կազմակերպությունների աջակցություն (այո, այո, աղանդները ևս կարելի է ու պետք է ուղղորդել Հայաստանի շահերի սպասարկման գործին – դա ես ձեզ ասում եմ որպես Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետևորդ), ժողովրդագրական խնդիրների լուծման հնարավորություն ևն, ևն։

Թեմայի ծիրին մեջ, բայց ավելի մոտ տարածաշրջանի կոնտեքստում։

Պիտակներ. , , ,

Վերնիսաժի կրակոցների մասին։

1. Կրակել են անօրինական զենքով։
2. Ինչպես և սպասվում էր, կրակողն ինքն իրեն անձեռնմխելի համարողներից էր, ով օրենքի վրա թքած ուներ (այլապես անօրինական զենքով չէր ֆռֆռա ու առավել ևս չէր կրակի մարդաշատ վայրում)։

Ի՞նչ է ստացվում արդյունքում։ Ստացվում է, որ ոչ օրինապահ մարդու համար որևէ իրական, աշխատող արգելք չկա, որը կխանգարի նրան զենք ձեռք բերել։
Ու դրա պատճառն այն չէ, որ օրինապահ մարմինները զենքի սև շուկան չեն բաշարում/ցանկանում վերացնել։ Պատճառն այն է, որ այդ շուկան սկզբունքորեն հնարավոր չէ վերացնել։ Ինչու՞։ Բացատրեմ։

Ժամանակակից ատրճանակ պատրաստելու տեխնոլոգիան, դա … ուշադրություն 19-րդ դարի վերջի, 20-րդ դարի սկզբի գարաժային տեխնոլոգիա է։ Ատրճանակ պատրաստելու համար լիուլի բավարար է ունենալ գարաժ կամ պադվալ, մետաղ մշակող մեկ հաստատոց ու քթի ծակ։

Ասեմ ավելին, մեկ փամփուշտ կրակող ատրճանակ հանգիստ կարելի է սարքել նույնիսկ փայտից. համենայն դեպս 90-ականների սկզբին մեր թաղի 15-20 տարեկան տղեքից այդպիսի ատրճանակ իր համար չէր սարքել «разве что ленивый»։ Ես ինքս էն ժամանակ դեռ փոքր էի, իսկ երբ մեծացա, ինքնաշեն ատրճանակ սարքելն արդեն մոդա չէր, էնպես որ ինքս չեմ ունեցել, բայց ինձնից տենց մի տաս տարի մեծ տարիքային խմբում ունեցել էին բոլորը։

Իհարկե, այդպիսի «կուստառնի» ատրճանակը որակով կզիջի գործարանային ատրճանակներին, բայց բանկ թալանելու, ինկասատոր սպանելու, ուղղակի մարդ սպանելու և վերջապես վերնիսաժում աջ ու ձախ կրակելու համար ավելի քան բավարար է։
Ու եթե մեկն անպայման ուզում է ատրճանակ ձեռք բերել, միշտ էլ կամ կկարողանա ինքնուրույն սարքել կամ ճարել մեկին, ով կսարքի։

Այսինքն՝ ոչ օրինապահ քաղաքացին ցանկության դեպքում ատրճանակ կճարի։

Վերադառնանք օրինապահ քաղաքացիներին։ Այ իրենք ցանկության դեպքում ատրճանակ չեն կարող ձեռք բերել ու կրել։ Այսպիսով, ի սկզբանե ոչ օրինապահ քաղաքացին ու օրինապահ քաղաքացին անհավասար պայմաններում են գտնվում. առաջինը զինվելու հնարավորություն ունի, իսկ երկրորդը զինված լինելու ու անհրաժեշտության դեպքում ինքն իրեն պաշտպանելու հնարավորություն չունի։

Բայց խնդիրը միայն այն չէ, որ օրինապահ քաղաքացին զրկված է լինում ինքն իրեն պաշտպանելու հնարավորությունից։ Խնդիրը նաև այն է, որ պոտենցիալ ու զինված հանցագործն այդ մասին գիտի։ Նա գիտի, որ եթե ատրճանակը հանի ու վերնիսաժում աջ ու ձախ կրակի, ոչ մեկը չի հանի իր ատրճանակն ու տեղում իրեն չի գնդակահարի։ Ու դրա համար արխային աջ ու ձախ կրակում է։

Հնարավոր առարկությունը, թե «բայց գիտի, որ բանտ կնստի» չի ընդունվում։ Նախ՝ տվյալ դեպքում կրակողն ինքն իրեն անձեռնամխելի էր զգում ու երկրորդ. սպանվելու իրական վտանգը անհամեմատ շատ ավելի լուրջ զսպող հանգամանք է, քան բանտ ընկնելու վտանգը։ Բատնից դուրս կգաս, գերեզմանից՝ ոչ։

Էս ամեն ինչը նշանակում է, որ անհրաժեշտ է քայլ առ քայլ թուլացնել օրինապահ քաղաքացների համար զենք ձեռք բերելու և կրելու գոյություն ունեցող սահմանափակումները։ Ասվածն, ի դեպ, չի նշանակում «զենքի ազատ վաճառք»։ Ազատ վաճառվում է շաքարավազը, բայց ոչ զենքը։ Վաճառքը չպիտի լինի ու չի կարող լինել ազատ. անհրաժեշտ են խելամիտ պրոցեդուրաներ ու սահմանափակումներ. հոգեբուժական փորձաքննություն, դատվածության բացակայություն, բալիստիկ հետքի ստուգում ևն։ Անհրաժեշտ է նաև զենքի հետ վարվելու մշակույթի ձևավորում ու անվտանգության կանոնների պոպուլյարիզացիա։

Դրան զուգահեռ, իհարկե, անհրաժեշտ է վերացնել ինքնապաշտպանության հետ կապված բոլոր հնարավոր իրավական խնդիրները, որոնք կարող է ունենալ օրինապահ քաղաքացին ինչպես օրենսդրությունից, այնպես էլ պրակտիկայից։

Ու արդյունքում, երբ հերթական անգամ իրենց «լավ զգալու պահին» մի քանի «եսիմ ում բարեկամի կամ ախռաննիկի» մարմնում մի քիչ կավելանա կապարի պարունակությունը, «լավ զգալ» ցանկացողների քանակը կտրուկ կնվազի։ Որովհետև կապարն օրգանիզմում խիստ վտանգավոր է առողջության համար ու դա հասկանում են նույնիսկ «եսիմ ում բարեկամներն ու ախռաննիկները»։

Պիտակներ. , ,

Քաղաքակրթական առաքելության մասին

Վաաբշե, որ ուզում եք իմանալ, հայերիս քաղաքակրթական առաքելությունը էս երգրին տարածաշրջանին տիրություն անելնա։ Հա, լուրջ, ասենք խոսքի կա բռեմյա բելըվը չելավեկա, տենց էլ կա բռեմյա առմյանինա։

Ու էն, որ մենք էս տարածաշրջանով չենք զբաղվում, դրա համար էլ սենց բառդակա ու մենք էլ էդ բառդակի դուզ մեջտեղում ենք։ Աստված էլ մեզ լավ աչքով չի նայում, բա մեր աչքն էլ չի հանու՞մ։ Մեզ առաքելությունա տվել, մենք մատներս մատին չենք խփում։

Դրա համար զբաղվելա պետք ու տարածաշրջանը միավորել մեր բարձր հովանու ներքո։

Հմի, ի՞նչ տեսք կարա ունենա տարածաշրջանի ժողովուրդների հովանավորությունը։ Սամո սաբոյ առաջնահերթ պտի կազմալուծվի այսպես կոչված «Ադրբեջանի Հանրապետությունը», որպես համամարդկային արժեքներին սպառնացող նեոնացիստական պետություն։ Դրա տեղում պիտի ստեղծվեն ազգային-էթնիկական սուվերեն միավորներ, այդ թվում` էթնիկ ծագումով կովկասյան թյուրքերի համար։

Բայց մեր հովանավորչությունը չի կարող ու չպիտի սահմանափակվի զուտ ֆիզիկական ազատագրմամբ։ Մեր պատմական առաքելությունը, ինչպես ասեցի, էդ ժողովուրդների համար պատասխանատվություննա։ Ու մենք իրավունք չունենք էդ պատասխանատվությունից խուսափել։ Ըստ այդմ, մենք այդ սուվերեն միավորների համար մեր վրա պիտի վերցնենք նրանց արդար դատական համակարգով (նաշ սուդ սամիյ սպռավեդլիվիյ սուդ վ միռե!!! ու էդ դատարանն, ի դեպ, պիտի ապահովի լիարժեք դենացիֆիկացիայի պորցեսի իրականացումը), ներքին և արտաքին անվտանգությամբ ապահովելու խնդիրները, ինչպես նաև աշխարքում նրանց իրավունքներն ու շահերը ներյակացնելու պարտականությունը։

Ներքին հարցերը իրենց ազգային-էթնիկ սուվերեն տարածքում իրանք կլուծեն, իհարկե, պադ նաշիմ չուտկիմ ռուկավոդստվըմ ի նաստավլենիեմ։

Իհարկե, եթե կլինեն մարդիկ, ովքեր կցանկանան Հայաստանի հպատակություն ընդունել, նրանց այդ հնարավորությունը պիտի տրվի։ Օրինակ` ծառայելու միջոցով, օրինակ` հատուկ օտարեկրացիների համար ստեղծված «արտասահմանյան լեգիոնում»։ Կծառային, Հայաստանի շահերը կներկայացնեն տարբեր խաղաղապահ ու խաղաղարար գործողություններում ու կվաստակեն Հայաստանի անձնագիր։ Ի դեպ, սա վաաբշե վերաբերվումա բոլորին, ասենք ընտեղ ասորիներ են, ալևիներ են, ղպտիներ են, կովկասցիներ են (ում ռուսները չեն թողնում ծառայել), տո պարսիկներ են ևն։

Ի դեպ, պարսիկների մասին, արա ես չեմ ջոկում, էդ մարդիկ ստեղ առանց հայերենի շատ վատ են յոլա գնում։ Դրանց պետքա հայերեն սովորացնել, որ ասենք իրանց էրեխեքը կարենան օգտվեն կրթություն ստանալու իրավունքից. նորմալ դպրոց գնան, իրանք էլ կարենան էրեխեքի դասերը ստուգեն։ Համ էլ վերջիվերջո հարևանների հետ շփվել կա,կոֆե խմել կա, նարդի քցել կա, բանա ” էդ մարդիկ էս սաղ հաճույքներից զրկված են։ Դա անընդունելիա ու հակամարդկային։ Էս ի միջի այլոց եմ ասում։

Տակ վոտ,վերադառնալով մեր միսիային։ Ասենք, խոսքի խի՞ օրինակ մենք չենք անցկացնում ֆուտբոլի Կովկասի չեմպիոնատ։ Էդպիսի չեմպիոնատ անցկացնելու օրինական իրավունքն ու պարտականությունն ի վերուստ մեզա տրված։ Նույնն, ի դեպ, վերաբերումա բոլոր սպորտաձևերին, ընդ որում` և սիրողական, և պրոֆեսիոնալ։ Էդ ամեն ինչը ցույց տալու համար էլ պտի էղնի համակովկասյան հեռուստաալիք։ Ու վաաբշե, ստեղ պետքա հնդիկներից ու արաբներից բացի, էդ ձեր կովկասներից էլ գան սովորելու, ոչ թե գնան էդ ախմախ մոսկվաները։ Մչյալոց, էն վերևում պարսիկների մասին գրածս հնդիկներին ու արաբներին էլա վերաբերում, չնայած … արա դե էդ հնդիկները շատ գեշն են է ախր, չնայած մեջները մեկ-մեկ սիրուն ու սպիտակ ծտեր են էղնում։

Պիտակներ. , , ,

ԱԺ օպտիմալացում

Չէ, բայց յարաբ խի՞ ունենք Ազգային Ժողով։ Ոնց նայում եմ, մեր համար մի հատ ցելի ԱԺ ունենալը ճոխությունա։ 131 հոգի մուֆթա տեղը վեր են կենում, գալիս են եքյա շենքը զբաղեցնում, ժամանակ վատնում, որ ի՞նչ։ Վերջիվերջո էդ մարդիկ հո պարապ չեն, բիզնեսա, բանա, էն էլ էս նոր տարվա դեմ ու ցրտին։

Էդքանի փոխարեն մի հատ պուճուր սենյակա պետք վերցնել, որտեղ կհավաքվեն խմբակցությունների ղեկավարները կամ քարտուղարները, ասենք Գալուստ Սահակյանը, Նաիրա Զոհրաբյանը, Լևոն Զուրաբյանը, Հեղինե Բիշարյանը, Արմեն Ռուստամյանը ու Զարուհի Փոստանջյանը։ Հա, մեկ էլ Հովիկ Աբրահամյանը կլինի։

Կառավարությունն իրա պեչատելու անհրաժեշտ թղթերը կբերի, Հովիկ Աբրահամյանը կասի, թե ինչ թղթեր են քվերակվում ու կհայտարարի քվեարկություն։ Ըտեղ Գալուստ Սակահյանը կասի 70 կողմ, մյուսները կասեն համապատասխանաբար 36, 7, 6, 5, 4 դեմ, Հովիկ Աբրահամյանն էդ ամեն ինչը կգրանցի, պեչատը կխփի, հետ կտա կառավարությունը։

ԱԺ շենքն էլ կարա խոսքի որպես հյուրանոց ծախվի ինչ-որ մեկին։ Ինչու՞ ոչ։ Համ էլ բյուջե փող կլցվի, ահագին փող էլ կխնայվի, դե ընտեղ ԱԺ աշխատակազմա, բանա, լույսի ու գազի փողա վերջիվերջո, ծառայողական մեքենաներ։

Կամ, ասենք էդքան հավաքվել էլ պետք չի էէէ։ Ավելի հեշտ ձև կա, կառավարությունը քյասար սաղ թղթերը մեկի հետ կուղարկի Գալուստ Գրիգորիչենց տուն, Գրիգորիչը մի հատ նավսյակի կզանգի մյուս խմբակցությունների ղեկավարներին, որ ճշտի կողմ են, դեմ թե ձեռնպահ, արձանագրություն կկազմի, պեչատը կդնի ու էդ նույն մարդու հետ կուղարկի հետ կառավարություն։

Ֆսյո, ավելի էժան, ավելի արագ ու նույն որակի։ Օրենքներ ընդունելը կդառնա 5 րոպեի գործ, բա չէ, կարդալ, քննարկել հանձնաժողովներում, հետո նիստի ժամանակ, ելույթներ ունենալ, հարցեր տալ, որ ի՞նչ այ ախպեր։

Պիտակներ. , ,

Մե հատ էլ դիսկրիմինացիոն օրենք

Ու, ինչպես և նախորդը բանակում ծառայության մասին է։

Նկարագրվող առաջարկը վերաբերում է ընտրովի պաշտոններին և կառավարությանը (հակիրճության համար կասեմ ընտրովի պաշտոններ, բայց նկատի են ունեցվում նաև նախարարները և կառավարությանն առընթեր մարմինների ղեկավարները), քանի որ բոլորի վրա տարածելը, կարծում եմ, որ չափազանց բարդ կլինի իրականացնել տեխնիկապես։ Բայց սկզբունքորեն, կարելի է և փորձել բոլորի համար։ Մանրամասները cut-ի տակ։ Կարդալ այս տարրի մնացած մասը »

Պիտակներ. ,

Ցուցակագրման մասին

Ժամանակ առ ժամանակ հայոց ինտերնետներում ինչ-որ ցուցակներ են կազմվում. ազգի դավաճանների, տականքների, հող հանձնողների ևն ևն։ Ես հասկանում եմ, որ մարդիկ դա կազմում են ամենաանկեղծ մղումներից ելնելով, բայց եկեք տեսնենք, թե ինչ ճակատագիր են ունեցել ոչ պակաս անկեղծ մղումներով այլ ցուցակագիրներ։

Եկեք օրինակ` ուշադրություն դարձնենք ընկեր Եժովի վրա։ Ցուցակների կազմումն ընկեր Եժովը սկսել էր առնվազն 1934-1935թթ.։ Կազմել էր պատասխանատվության և պարտքի լուրջ զգացումով ու անօրինակ աշխատասիրությամբ, ինչի շնորհիվ կազմված ցուցակն ավելի քան 700 կիլո մարդկանց անուններով, հիրավի, արժանի է Գինեսի ռեկորդների գրքում տեղ զբաղեցնելուն։

Բայց ոչինչ հավերժ չէ և 1938-ին ԽՍՀՄ գլխավոր ցուցակագրի պաշտոնում ընկեր Եժովին փոխարինեց ընկեր Բերիան։ Վերջինս էլ իր սեփական ցուցակում գրանցեց նաև ընկեր Եժովին։ Դե ի՞նչ ասենք, հողը բետոնից լինի վրան։

Ընկեր Բերիայի կարիերան շատ ավելի երկար տևեց, մոտ 15 տարի, բայց 15 տարի անց անսպասելիորեն պարզվեց, որ նա ևս ցուցակագրված է։

Ընկեր Բերիային ցուցակագրած Սերգեյ Նիկիֆորովիչ Կռուգլովի նկատմամբ ճակատագիրն ավելի բարեհաճ գտնվեց։ Նրան չգնդակահարեցին, մարդն ինքը սեփական նախաձեռնությամբ ընկավ գնացքի տակ։

Եթե կարծում եք, թե սա զուտ խորհրդային ֆենոմեն էր, առաջարկում եմ ծանոթանալ քաղաքացիներ Ժան-Պոլ Մարատի, Ժորժ Դանտոնի, Մաքսիմիլիան Ռոբեսպիերի և այլոց կենսագրություններին։ Սրանք բոլորն անվանի և փորձված ցուցակ կազմողներ էին։

Եվ այս բոլոր բարի մարդիկ դեռ ամենահայտնի ցուցակագիրներն են, սիրելի մեծիկներ և փոքրիկներ։ Մինչդեռ նրանց բազմաթիվ օգնականների, խորհրդականների, ենթակաների և պարզապես համակիրների անունները, ովքեր անմասն չէին մնում ցուցակ կազմելու հայրենանվեր գործից, այսօր չի հիշում նույնիսկ Ինտերնետը։

Հ.Գ.
Ի դեպ, բրիտանացի գիտնականներն այս ֆենոմենը բացատրում են այն փաստով, որ ցուցակագիրը ցուցակի վերջում գրում է նաև իր անունը, օրինակ` «կազմեց` այսինչը», իսկ գնդակահարողներն էլ հասնում են ցուցակի վերջին, կարդում են անունը և ցուցակագրողին էլ են գնդակահարում։ Թյուրիմացաբար։

Պիտակներ. , , ,

Այլընտրանքային ծառայության մասին

Եհովականները պնդում են, թե իրենց կրոնական համոզմունքներն արգելում են զենք բռնելը (չնայած` համոզված եմ, որ տանը դանակ վերցնում են, բայց դե) ու դրա համար իրանք բանակ չպտի գնան։ Լավ, ենթադրենք, հարց չկա։ Է թող իրանք բանակում զենք չբռնեն, այլ ուղարկվեն ականազերծման աշխատանքներ անելու։ Ազատագրված տարածքներում էնքան ական ու բեկոր կա, որ Հայաստանի բոլոր եհովականները մի 15-20 տարի անընդհատ մաքրեն, էլի չի պրծնի։

Ու հլը ու թող մեկը ասի, թե ական վնասազերծելն իրա աստված նույնպես արգելումա։

Պիտակներ. , ,

ԼԱԽԳ – ԶԼՄ-ների գնահատման գործիք

Այսօր այնքան թերթ ու լրատվակայք ու ես շատ գիտեմ էլ ինչ կա, որ մարդ խճճվումա դրանց արանքում։ Հիմնական հարցը էնա, թե ոնց պարզենք արդյո՞ք տվյալ ԶԼՄ-ն տուֆտում ու յուղա վառում, թե ոչ։ Իհարկե, մենք բոլորս ունենք մեր նախասիրությունները ու նաև ինտուիտիվ զգում ենք, թե ում վստահենք, ում` ոչ, բայց դե ինտուիցիան կարող է խաբել։ Վստահ լինելու համար, մեզ թվային կոնրետ տվյալներ են պետք, որոնք պետք եղած ժամանակ նույնիսկ Հաագայի միջազգային դատարան կարող ենք ներկայացնել։

Լավ, բա ի՞նչ անել։ Ուրեմն ասեմ, սիրելի փոքրիկներ և մեծիկներ, այդ հարցում մեզ կօգնի ԼԱԽԳ-ը։

Ի՞նչ է ԼԱԽԳ-ը։ Լավատեղյակ Աղբյուրների Խտության Գործակից։ ԼԱԽԳ-ը սահմանվում է նյութերի (լուրեր, հոդվածներ) որոշակի բազմության համար, որպես այդ բազմության մեջ լավատեղյակ աղբյուրներին հղում կատարող նյութերի և բոլոր նյութերի հարաբերություն։

ԼԱԽԳ = (լավատեղյակ աղբյուրներին հղում կատարող նյութերի քանակ) / (նյութերի ընդհանուր քանակ)

Ակնհայտ է, որ ԼԱԽԳ-ն [0;1] միջակայքի թիվ է։ Եթե շատ եք ուզում, ԼԱԽԳ-ը նաև տոկոսային տեսքով կարող ենք սահմանել.

ԼԱԽԳ = (լավատեղյակ աղբյուրներին հղում կատարող նյութերի քանակ) / (նյութերի ընդհանուր քանակ) * 100%

Լավատեղյակ աղբյուրներին հղում անող են այն նյութերը, որոնք կամ ուղղակի պարունակում են այդպիսի հղում, կամ հղում են անում այլ լավատեղյակ աղբյուրներին հղում անող նյութի։ Օրինակ` եթե գրված է «ինչպես արդեն տեղեկացրել էինք, բլաբլաբլա» ու այդ «տեղեկացրել էինք»-ում գրված է «մեր լավատեղյակ աղբյուրները», ուրեմն «նաշ կլիենտ»։

Ով չհասկացավ, կարա մի քիչ սա կռծի` Рекурсивное определение, հաջորդ դասին կստուգեմ։

Հիմա, այս ԼԱԽԳ-ը ցույց է տալիս ԶԼՄ-ի տուֆտելու և յուղ վառելու հավանականությունը։ Օրինակ` մենք կարող ենք հաշվել ԼԱԽԳ-ը որևէ ԶԼՄ-յի ներքաղաքական կյանքի մասին վերջին մեկ շաբաթվա նյութերի համար։ Ու եթե այն ասենք կազմեց 0.9 (90%) ուրեմն տվյալ ԶԼՄ-ն ներքաղաքական կյանքի մասին մի 0.9 (90%) հավանականությամբ գլուխ է բռնաբարում։

Ընդ որում, այս ԼԱԽԳ-ը կարող է շատ օգտակար լինել նաև լրատվական դաշտն առողջացնելու համար։ Դրա համար պիտի միայն օրենքի ուժով փակել այն բոլոր ԶԼՄ-ները, որոնց համար որոշակի ժամանակահատվածում ԼԱԽԳ-ը կգերազանցի որոշակի թիվը, իսկ փակված ԶԼՄ-ի անձնակազմին էլ ուղարկել ուղղիչ աշխատանքներ կատարելու և վերադաստիարակավելու։

Պիտակներ. , , , ,

Դիսկրիմինացիոն օրենք մը

Երևի գաղտնիք չի, որ ամենատարբեր կալիբրի պաշտոնյաների տղաները փաստացի բավական լայն հնարավորություններ են ունենում, որ կամ ընդհանրապես չծառայեն, կամ ծառայեն փափուկ տեղերում։ Դա, իրավապահ մարմիններից բացի, տեսնում են բոլորը, ու այդ փաստն, իհարկե, ջուր է լցնում թշնա … թֆու, վ սմիսլե ԵԵՉ-իզմի ջրաղացին (թեև թշնամու ջրաղացին էլ է ջուր լցնում, որ խորանանք)։

Ի՞նչ անել։ Դառը փորձը ցույց է տալիս, որ երկրի ղեկավարության հրապարակային հայտարարությունները նման երևույթների դեմ օր ու գիշեր պայքարելու մասին ոչ մեկի ոտներին չի։

Բա լավ, ի՞նչ անել։ Ուրեմն ասեմ. պիտի ընդունել հատուկ, դիսկրիմինացիոն օրենք։ Դիսկրիմինացիայի պիտի ենթարկվեն պետական պաշտոնյաների տղաները։ Ընդ որում` ինչքան բարձր է պաշտոնը, այնքան ավելի մեծ է դիսկրիմինացիայի աստիճանը։

Ավելի մանրամասն` cut-ից հետո։

Կարդալ այս տարրի մնացած մասը »

Պիտակներ. , , ,